Inhoud
- Waarom delen cellen zich?
- Wat zijn de soorten celdeling?
- Hoe weten cellen wanneer ze zich moeten delen?
- Wat zijn de fasen van de celdeling van mitose?
- Wat zijn de fasen van de celdeling van meiose?
- Hoe verdelen prokaryotische cellen?
- Wat is aseksuele celdeling?
- Wat zijn de verschillende soorten aseksuele celdeling?
Het menselijk lichaam bevat bijna twee triljoen cellen die zich elke dag van je leven delen. Ze verdelen of maken constant meer cellen in alle levende organismen door verschillende processen zoals meiose en mitose. Cellen delen om meer cellen te maken naarmate een baby groeit, en ze delen ook om organen of weefsels te helpen goed te genezen.
Waarom delen cellen zich?
Cellen delen om verschillende redenen. Wanneer een baby groeit, heeft hij of zij meer cellen nodig voor een goede groei, en dit gebeurt door celdeling. Baby's beginnen als een enkele cel of ei. De cellen worden niet groter naarmate baby's groeien, maar in plaats daarvan hebben ze meer cellen in hun lichaam.
Cellen delen ook om je te helpen genezen. Als je een blessure hebt, zoals het villen van je knie, zullen je cellen zich delen om ontbrekende, oude of beschadigde cellen in je knie te vervangen en zal het geblesseerde gebied met nieuwe cellen genezen. Om deze reden delen huidcellen zich voortdurend wanneer u de cellen die dagelijks doodgaan kwijtraakt, en u hebt nieuwe gezonde huidcellen nodig om ze te vervangen.
Wat zijn de soorten celdeling?
Mitose en meiose zijn de twee hoofdcategorieën van celdeling. Mitosis is de verdeling van alle soorten somatische of niet-reproductieve cellen in uw lichaam. Deze soorten cellen zitten in je haar, huid, organen, spieren en lichaamsweefsels. Meiose is de verdeling van voortplantingscellen in uw lichaam en omvat vrouwelijke eieren of mannelijke zaadcellen.
Hoe weten cellen wanneer ze zich moeten delen?
Bij celdeling deelt de oudercel of oorspronkelijke cel zich in twee identieke dochtercellen. Dit proces wordt steeds opnieuw herhaald, in wat de celcyclus wordt genoemd. Cellen reguleren in feite hun deling door chemische signalen te gebruiken om met elkaar te communiceren. De signalen worden cyclinen genoemd en ze werken als een aan-schakelaar om cellen te vertellen wanneer ze moeten delen en fungeren vervolgens als een uit-schakelaar om de cellen te vertellen dat ze moeten stoppen met delen. Cellen moeten op het juiste moment stoppen met delen voor een goede groei en gezondheid, maar wanneer cellen blijven delen nadat ze hadden moeten stoppen, ontstaan er kankercellen.
Het menselijk lichaam verliest ongeveer 50 miljoen cellen per dag in het hele lichaam. Huidcellen planten zich constant voort met een snelheid van 30.000 tot 40.000 cellen per dag, net als haarcellen vanwege het dagelijkse verlies van dit soort cellen. Alleen al door het douchen en borstelen van je haar kunnen oude huidcellen worden verwijderd om ruimte te maken voor nieuwe gezonde cellen, en elke dag zit er wat haar in je borstel om plaats te maken voor meer haarcellen of follikels. Andere soorten cellen in uw organen, zenuwen en hersenen delen veel minder vaak, omdat deze soorten niet zo snel afsterven.
Wat zijn de fasen van de celdeling van mitose?
Mitose is het proces waarbij somatische cellen zich voortplanten. Somatische cellen zijn alle cellen die geen voortplantingscellen zijn, zoals haar, huid en al uw lichaamsweefsel en orgaancellen. Het belangrijkste om te onthouden over mitose is dat de twee dochtercellen die in divisie zijn gemaakt, exact hetzelfde DNA en dezelfde chromosomen hebben als de oudercel. De twee gecreëerde dochtercellen worden ook diploïde cellen genoemd omdat ze twee complete sets chromosomen hebben. Deze exacte duplicatie creëert geen genetische diversiteit in de verdeelde cellen.
Mitose celdeling omvat verschillende stadia voordat voltooiing wordt bereikt. Dit proces is voor eukaryoten met een membraangebonden kern of kernen in levende organismen zoals dieren, mensen, planten en schimmels. Het begint in de fase van de fase waarin elke cel het grootste deel van zijn tijd doorbrengt terwijl het energie en voedingsstoffen verzamelt die nodig zijn om deling te ondergaan.
Dit stadium is ook wanneer de oudercel een kopie van zijn DNA maakt die gelijkelijk wordt gedeeld tussen de twee cellen waarin het wordt gescheiden, dochtercellen genoemd. Voorafgaand aan de synthese van DNA neemt de cel in omvang en massa toe. Vervolgens synthetiseert de cel DNA in een kort tijdvenster. De cel die zich zal delen, synthetiseert vervolgens eiwitten om te delen met beide dochtercellen en blijft ook in omvang toenemen. In het laatste deel van het interfase-stadium heeft de cel nog steeds nucleoli aanwezig waarin de kern is omgeven door een envelop en de chromosomen worden gedupliceerd in de vorm van chromatine.
De profase fase is de volgende, waarin de chromatine in de cel wordt gecondenseerd tot chromosomen. Asvezels komen uit de centrosomen tevoorschijn. De kernenvelop begint af te breken en de chromosomen bewegen naar tegenovergestelde zijden van de cel. Chromotinevezels zijn een massa DNA en eiwitten die condenseren om chromosomen te vormen waarbij elk chromosoom twee chromatiden bevat en samenkomt in een centromeer of het midden van het gebied.
Het prometafase stadium of late profase stadium wordt geïdentificeerd door de chromosomen die blijven condenseren terwijl de kinetochores (gespecialiseerde vezels in de centromeren van chromosomen) verschijnen op de centromeren en mitotische spindelvezels hechten aan de kinetochoren.
In het metafase-stadium staan de chromosomen op een lijn met de metafaseplaat in het midden van de cel, terwijl elke zustercelchromide is bevestigd aan een spilvezel aan de tegenovergestelde uiteinden of polen van de cel. De chromosomen worden op hun plaats gehouden door de krachten van polaire vezels die op de centromeren van de chromosomen drukken. Door deze actie blijven de twee dochtercellen van elkaar gescheiden.
In de anafase-fase splitsen de centromeren in tweeën en de zusterchromatiden worden nu chromosomen terwijl ze naar de twee afzonderlijke polen worden getrokken. De spilvezels zorgen ervoor dat de twee nieuwe cellen langwerpig worden. Aan het einde van deze fase heeft elke pool een complete set chromosomen. De deling van het oorspronkelijke cellencytoplasma, cytokinese genaamd, begint en gaat door in deze fase.
Het telofase-stadium is het volgende en is wanneer de chromosomen aan tegenovergestelde uiteinden van de cel aankomen en beginnen te decondenseeren terwijl zich een nieuwe nucleaire envelop vormt rond beide zustercellen. De spilvezels rond elke nieuwe cel duwen ze uit elkaar. De nucleoli verschijnen ook weer en de chromatinevezels van de chromosomen in elke dochtercel rollen op. Op dit punt is de genetische inhoud van de oudercel gelijk verdeeld in twee nieuwe dochtercellen.
Cytokinesen is de laatste fase van deling wanneer dierlijke cellen beginnen te scheiden met een splitsing tussen de twee dochtercellen. In plantencellen scheidt een celplaat de dochtercellen om op elk een celwand te vormen. De dochtercellen worden ook diploïde cellen genoemd, wat betekent dat elke cel de volledige en exact dezelfde hoeveelheid chromosomen bevat als elkaar en als de oudercel.
Wat zijn de fasen van de celdeling van meiose?
Er zijn slechts twee stadia van meiose celdeling - meiose I en meiose II. Elke nieuwe cel bevat uniek DNA. Dit geeft de grote diversiteit in genetica die te zien is wanneer twee kinderen met dezelfde twee ouders er heel anders uitzien. Meiose treedt op wanneer een klein deel van elk van de chromosomen in een cel wegbreekt en zich hecht aan een ander chromosoom. Dit wordt genetische recombinatie of oversteken genoemd.
Meiosis I verdeelt de chromosomen in tweeën om over te steken. Meiosis II verdeelt de hoeveelheid genetica in de helft in elk chromosoom in elke cel. Het eindresultaat van de celdeling is vier dochtercellen, in plaats van de twee in mitoseverdeling. Elk van deze dochtercellen heeft slechts de helft van het aantal chromosomen als de oorspronkelijke oudercel.
Hoe verdelen prokaryotische cellen?
Prokaryotische cellen zijn eencellige bacteriële organismen zonder een kern. Het zijn microscopische organismen die moeten delen om te kunnen bestaan.Het deelproces wordt binaire splijting genoemd, waarbij één cel twee wordt. De eerste stap in binaire splijting is wanneer het DNA in de cel wordt gekopieerd en kleine stukjes DNA, plasmiden genoemd, worden gedupliceerd en vervolgens worden de twee kopieën en het origineel naar tegenovergestelde uiteinden van de cel verplaatst. De cel groeit en verlengt, en vervolgens vormt zich een septumring in het midden van de cel die deze in twee cellen splitst.
Dit deelproces is hetzelfde idee om een zachte kaas met flosdraad in tweeën te snijden. Zachte kazen zijn moeilijk schoon te snijden met een mes vanwege de zachte consistentie. Als u de zachte kaas op een bord legt, kunt u deze gelijkmatig in tweeën snijden met tandzijde om twee stukken te maken die identiek en even groot zijn.
Wat is aseksuele celdeling?
Aseksuele celdeling wordt gebruikt voor reproductie waarbij nieuwe cellen worden geproduceerd door deling van de oudercel in twee dochtercellen door binaire splijting. Alle cellen hebben dezelfde genetische identiteit als de oudercel. Hierdoor kunnen organismen zich zeer snel voortplanten, zoals in bacteriën, algen, gist, paardebloemen en platwormen. De nieuwe afzonderlijke cellen worden klonen genoemd omdat ze exacte duplicaten van de bovenliggende cellen zijn.
Bacteriën reproduceren aseksueel en verdubbelen hun aantal zeer snel in ongeveer 20 minuten. Daarom kunnen uitbraken van bacteriën zeer ernstig zijn en zo snel groeien. De bacteriecellen hebben ook een hoog sterftecijfer om de snelle reproductiemethode te compenseren.
Wat zijn de verschillende soorten aseksuele celdeling?
Gistproducten reproduceren aseksueel door het ontluikingsproces, maar kunnen ook seksueel reproduceren. Het ontluikende proces omvat een bolling die zich aan de buitenrand van de cel vormt, en dan vindt nucleaire deling plaats. Een van de kernen beweegt in de knop en breekt vervolgens de oudercel af. Reproductie aseksueel door knopvorming is ook hoe platwormen in twee afzonderlijke secties breken en regenereren om twee volledige platwormen te maken.
Sommige insecten zoals mieren, wespen en bijen kunnen zich seksueel of aseksueel voortplanten. Wanneer cellen in aseksuele deling in deze insecten delen, gebruiken ze het proces van parthenogenese waarbij nieuwe insecten worden gereproduceerd uit eieren die niet bevrucht zijn. Bij sommige soorten die zich zowel seksueel als aseksueel kunnen voortplanten, produceren de onbevruchte eieren mannelijke insecten en produceren de bevruchte eieren vrouwelijke insecten.
Wanneer planten zich aseksueel voortplanten, wordt dit vegetatieve vermeerdering genoemd, en deze methode heeft de voorkeur van boeren omdat het identieke gewassen produceert als de ouderplant. Soms heeft deze methode de voorkeur omdat sommige zaden moeilijk te ontkiemen zijn.
Aardappelogen of de bewortelingsgebieden worden bijvoorbeeld geplant om meer aardappelplanten te genereren die identiek zijn aan de pootaardappel of ouderplant. Bananenplanten worden gereproduceerd door de babyzuignapplanten die uit de basis van de ouderplant groeien te scheiden en elke plant te planten voor een hele nieuwe plant. Frambozenstruiken kunnen worden gereproduceerd door enkele van de lagere takken naar de grond te buigen en ze met grond te bedekken. De takken groeien hun eigen wortelsysteem en reproduceren verschillende nieuwe planten die uiteindelijk kunnen worden gescheiden en afzonderlijk worden geplant voor een nieuw gewas.