Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Amargosa Voles
- Peninsulaire dikhoornschaap
- Woestijnupupvis
- Herstelplannen
Hier in de Verenigde Staten zijn in de woestijn levende dieren op de lijst van bedreigde soorten gekomen. Van de woestijnen in Californië en Nevada tot Arizona en Utah, Amargosa woelmuizen en zelfs een soort vis - de woestijnpopvis - worden vermeld als bedreigde soorten vanwege verlies van habitat, klimaatverandering en droogte. Menselijke activiteiten, zoals recreatieve off-road voertuigen, hebben bijgedragen aan het verlies van sommige van deze woestijndierenhabitats.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Bedreigde dieren worden aan de bedreigde lijst toegevoegd wanneer aan een van de volgende factoren wordt voldaan: bedreigde habitat, menselijke activiteit die het dier in gevaar brengt, ziekte en predatie, onvoldoende door de mens veroorzaakte of natuurlijke gebeurtenissen die de overleving van het dier bedreigen. Amargosa woelmuizen, schiereiland dikhoornschaap en woestijnpups zijn drie van de bedreigde soorten.
Amargosa Voles
De Amargosa-woelmuis is een woestijnzoogdier dat leeft in zeldzame moerasmoerassen van de Mojave-woestijn. Deze woestijn beslaat delen van Zuidoost-Californië, Nevada, Arizona en delen van Utah. Toegevoegd aan de lijst met bedreigde soorten in 1984 door de Amerikaanse Fish and Wildlife Service, wordt de woelmuis in gevangenschap gefokt door wetenschappers en dierenartsen aan de Universiteit van Californië, Davis om het te redden van uitsterven. Als een klein muisachtig wezen heeft het korte oren en staart met een vacht die varieert van donkerbruin tot afwasblond. De woelmuizen wegen ongeveer 1/8 pond en zijn slechts 8 centimeter lang. Ze leven in de Amargosa-vallei in biesmoerassen aan de Nevada-kant van de Death Valley.
Peninsulaire dikhoornschaap
De Amerikaanse Fish and Wildlife Service identificeerde en vermeldde het schiereiland dikhoornschaap als bedreigd in 1988, en een plan voor het herstel van de soort werd opgesteld in 2000. Deze wilde schapen zijn herkenbaar aan hun grote horens die eronder duiken en hun oren omcirkelen. op de zijkanten van hun hoofd. Ze zijn meestal kleiner en slanker dan hun noordelijke tegenhangers. De redenen waarom ze in gevaar zijn, zijn onder meer vernietiging van habitats, menselijke verstoring, begrazing van vee, ziekte, predatie en aanleg van trams, paden en wegen.
Woestijnupupvis
Gelegen in het Salton Sink-bekken van de keizerlijke vallei in het zuidoosten van Californië, leven woestijnpups meestal in bronnen, langzaam stromende beekjes en sijpelt in de buurt van de Salton Sea. Met een levensduur van één tot drie jaar, is de woestijnpopvis een kleine vis van niet meer dan 3 centimeter lang. Kweken in maart tot eind september, vrouwelijke poppen leggen ongeveer 50 tot 800 eieren. Ze kunnen leven in watertemperaturen tot 108 graden Fahrenheit, maar met de introductie van niet-inheemse roofzuchtige soorten, zijn woestijnpups in 1986 aan de lijst met bedreigde soorten toegevoegd. Natuurlijke populaties van deze woestijnvis komen voor in oeverpoelen nabij de Salton Sea, irrigatieroosters, zoetwatervijvers en kreken en wasstraten die de Saltonzee voeden.
Herstelplannen
De Amerikaanse Endangered Species Act staat de instelling van herstelplannen toe om een bedreigde of bedreigde soort te helpen herstellen en gedijen. Wetenschappers, biologen en andere dierenspecialisten maken plannen met locatiespecifieke acties die nodig zijn voor soortherstel, zoals bescherming van habitats, meetbare criteria die helpen bij het bepalen van resultaten, en een budget en tijdlijn voor het soortherstel. Vanwege dergelijke herstelplannen werd de Amerikaanse zeearend in 2007 van de lijst met bedreigde en bedreigde soorten verwijderd.