Inhoud
Interne processen in de aarde creëren een dynamisch systeem dat de drie belangrijkste geologische delen van de aarde verbindt - de kern, de mantel en de korst. Enorme hoeveelheden energie, geconserveerd en gecreëerd nabij het centrum van de aarde, worden door interne processen overgedragen naar andere delen van de wereld waar ze de krachten worden die bergketens, vulkanen en aardbevingen veroorzaken.
De kern
De kern van de aarde strekt zich uit van ongeveer 2.900 kilometer (1.810 mijl) van onder het oppervlak naar het midden, ongeveer 6.400 kilometer (4.000 mijl) van het oppervlak. De kern produceert warmte door radioactief verval van de elementen erin. Het heeft ook de warmte behouden die is geproduceerd tijdens de vorming van de planeet miljarden jaren geleden. Deze warmte is ook de bron van de energie die processen in de mantel en de korst aandrijft. Het stromende vloeibare ijzer in de buitenste kern produceert een geomagnetisch veld dat zich tot ver in de interplanetaire ruimte uitstrekt. Dit veld buigt de zonnewind weg van de aarde en beschermt ons zo tegen die schadelijke straling.
De mantel
De mantel is de schil van de aarde die zich tussen de kern en de korst bevindt, met het bovenoppervlak op een diepte van 7 tot 40 kilometer (4 tot 24 mijl) onder het oppervlak. De verwarming van de mantel door de onderliggende kern vormt gigantische convectiecellen van continentale grootte in zijn viskeuze materiaal. Deze convectiecellen brengen het warmere bodemmateriaal naar het mantel-korstgrensvlak, terwijl het koelere materiaal van de bovenkant van de mantel naar beneden stroomt.
De korst
De bovenste horizontale delen van de convectiecellen in de mantel circuleren als gigantische transportbanden en slepen daarmee grote delen van de korst en de bovenste delen van de mantel mee in direct contact met hen. Deze delen van de gecombineerde korst en bovenste mantel staan bekend als continentale platen en ze bewegen een paar centimeter per jaar. De interactie van de platen wordt "platentektoniek" genoemd. Er zijn een paar dozijn borden, de grotere zijn zo groot als continenten.
Platentektoniek
Terwijl de platen bewegen, komen ze onvermijdelijk met elkaar in contact. Wanneer platen tegen elkaar botsen, knikt de korst in bergketens; de Himalaya zijn het resultaat van de Indische plaat die de Euraziatische plaat in het noorden tegenkomt. Bergen en vulkanen worden ook gevormd langs de lijn waar een plaat onder een andere duikt en deze opheft. Waar twee platen van elkaar af bewegen, worden diepe geulen gevormd met bergen en vulkanen die langs de naad zijn verspreid. Wanneer platen langs elkaar langs een grens bewegen, vormen ze fouten, die af en toe grote aardbevingen veroorzaken; de San Andreas Fault in Californië is een voorbeeld.