Inhoud
Veel mensen beschouwen zeewier als een mariene plant, maar in feite zijn alle zeewieren eigenlijk kolonies van algen. Er zijn drie verschillende phyla van zeewier: rode algen (rhodophyta), groene algen (chlorophyta) en bruine algen (phaeophyta). Bruine algen zijn de enige zeewieren die luchtblazen hebben.
De bruine kleur van zeewieren in de phylum phaeophyta is afkomstig van het pigment fucoxanthine, dat hen helpt zonlicht efficiënter te absorberen, waardoor ze in dieper water kunnen leven dan andere zeewiersoorten. Van de ongeveer 1.800 soorten bruine algen is ongeveer 99 procent marien. Deze groep bevat de grootste en meest complexe zeewiersoort, gigantische kelp.
Functie van luchtblaas
Alle bruine algen zijn fotosynthetisch, wat betekent dat ze hun eigen voedsel produceren uit zonlicht. In grotere bruine algensoorten, zoals kelp, hebben de bladen (bladeren) luchtblazen omdat ze anders te zwaar zouden zijn om op het oppervlak van de zee te drijven, en dus zouden ze geen toegang kunnen krijgen tot het zonlicht dat ze nodig hebben voor fotosynthese.
Structuur van luchtblaas
De luchtblazen van bruine algenzeewieren, bekend als pneumatocysten, zijn kleine, ballonachtige structuren aan de basis van de bladen. Ze zijn gevuld met een mengsel van zuurstof, stikstof en koolstofdioxide als gevolg van zowel de metabolische activiteit van de omringende cellen als het evenwicht tussen de gassen in de blaas en gassen in het omringende water.
Extra informatie
Zeewieren uit bruine algen leven voornamelijk in koud water, en de grotere soorten zijn zo talrijk dat ze hele ecosystemen op zichzelf kunnen onderhouden. De luchtblazen van gigantische kelp zijn zo drijvend dat zeeotters de bladen als ankers kunnen gebruiken om te voorkomen dat ze wegdrijven als ze slapen.