Inhoud
Ureum, chemische formule (NH2) 2CO, is een van de afvalbijproducten die ontstaat wanneer het lichaam eiwitten voor gebruik metaboliseert. Hoewel het lichaam ureum als afval elimineert, zijn er een aantal industriële toepassingen voor de verbinding.
Geschiedenis
In 1773 isoleerde de Franse wetenschapper Hillaire M. Rouelle ureum uit menselijke urine. Friedrich Wohler, een Duitse chemicus, synthetiseerde ureum uit ammoniumcyanaat, de eerste keer dat iemand een organische verbinding chemisch synthetiseerde. In 1864 ontdekte de Duitse chemicus Adolph Bayer hoe barbituraten, depressiva van het centrale zenuwstelsel te creëren, door ureum te reageren met malonzuur.
Lichaamsproductie
Wanneer het lichaam eiwitten gebruikt die zijn ingenomen, kataboliseert het om adenosine-5-trifosfaat los te laten, ook bekend als ATP. ATP is een vorm van opgeslagen energie die het lichaam kan gebruiken om spieren te bedienen. Samen met ureum zijn andere afvalbijproducten van eiwitkatabolisme koolstofdioxide, water en ammoniak. Ureum komt via urine uit het lichaam vrij.
Kunstmest
De meeste van de miljoen pond ureum die jaarlijks in Amerika wordt geproduceerd, gaat naar kunstmest. Ureum heeft een hoog stikstofgehalte, dat in de bodem wordt afgebroken en wordt gebruikt om verschillende gewassen te voeden.
industrieel
Ureum is goedkoop om te produceren en te transporteren en heeft een verscheidenheid aan industriële toepassingen gevonden. Ureum-formaldehydeharsen worden geproduceerd als lijm voor hout- en papierproducten. Ureum wordt ook gebruikt in antivries en wordt gebruikt als een selectief katalytisch reductiemiddel om stikstofoxiden uit dieseltanks te verwijderen. Ureum wordt in dieseltanks gespoten en zet vervolgens de schadelijke stikstofoxiden om in stikstof en water.
Ureum en ziekte
Abnormale niveaus van ureum in de urine kunnen wijzen op nierziekten. Bloed ureumstikstof (BUN) en urine ureumstikstof (UUN) test voor niveaus van ureum voor degenen met een risico op nierfalen of nierziekte in het eindstadium.