Inhoud
- Overproductie Definitie
- Overproductie van voordelen voor nakomelingen
- Natuurlijke overproductie
- Menselijke overproductie
- Door de mens veroorzaakte overproductie
"Survival of the fittest" neemt nogal een morbide wending wanneer je het idee van overproductie van nakomelingen overweegt. Overproductie van nakomelingen is het idee dat soorten veel meer nakomelingen produceren dan een omgeving kan ondersteunen, omdat de meeste jongeren de volwassenheid niet zullen bereiken. Hierdoor kan alleen de sterkste overleven en zich voortplanten.
Mensen produceren ook te veel en in recente eeuwen heeft de vooruitgang in de geneeskunde, de openbare veiligheid en de voedselproductie de meeste baby's in staat gesteld te overleven en zich voort te planten, waardoor een probleem is ontstaan waar de natuur geen oplossing voor heeft geboden.
Overproductie Definitie
Je zou het woord "overproductie" kunnen lezen en meteen denken aan industriële of productiedefinities voor het maken van producten. De definities van overproductiebiologie, het denken, zijn specifiek voor nakomelingen.
Overproductie in de biologie is wanneer soorten een groter aantal nakomelingen produceren dat fysiek kan worden ondersteund door de ouders of het ecosysteem waarin ze zich bevinden. Dit zorgt ervoor dat het juiste aantal van die soort nakomelingen tot volwassenheid overleeft, omdat de meerderheid van de nakomelingen sterft voordat ze volwassen worden.
Overproductie van voordelen voor nakomelingen
Omdat het zoveel voordelen oplevert voor de soort die erbij betrokken is, heeft overproductie een beproefde plaats in de evolutie verdiend. Het zorgt er niet alleen voor dat ten minste een deel van de nakomelingen de volwassenheid bereikt, maar het laat ook soorten toe om natuurlijke variatie aan te gaan. Als je kijkt naar populaties van mussen, kevers of zelfs mensen, zie je verschillen in uiterlijk en karakter.
Het enorme aantal individuen in elke populatie zorgt ervoor dat, hoewel velen van hen niet zullen overleven, er nog steeds voldoende populatiegetallen en genetische diversiteit zijn om overleving van de hele soort te verzekeren in geval van een crisis.
Natuurlijke overproductie
In het wild produceren bijna alle soorten te veel. Je kunt dit zien aan het verschil tussen het aantal eikels dat een eik elk jaar uitbrengt - duizenden - versus het aantal dat het tot volwassen volwassenen bereikt (heel weinig). Je kunt het ook zien in hoeveel eieren een zalm legt - 28.000.000 - tijdens het paaien.
Zelfs olifanten, die een langere draagtijd hebben dan mensen, zouden in 750 jaar 19.000.000 nakomelingen per fokteef produceren als al hun kinderen tot volwassenheid zouden overleven. Omdat ze dat niet doen, is dit teveel zinvol.
Menselijke overproductie
Menselijke overproductie neemt een andere vorm aan dan die door Charles Darwin en andere evolutionaire biologen is voorspeld, omdat het natuurlijke verloop van de voortplanting van een soort zou moeten verlopen. Mensen zijn in staat de meeste tegenslagen waarmee andere dieren in de natuur te kampen hebben, zoals predatie of gebrek aan voedselbronnen, grotendeels te overwinnen. Zelfs als we bedenken dat een groot deel van de wereld zonder voldoende voedsel is, kan de mensheid als geheel zich blijven uitbreiden.
Dit heeft geleid tot zowel overproductie als overbevolking, waardoor wetenschappers zich zorgen maken dat de planeet op een bepaald moment niet langer in staat zal zijn om de menselijke bevolking te ondersteunen. Dit kan leiden tot instorting van het milieu en het klimaat en, uiteindelijk, een potentieel massaal uitstervingsevenement.
Door de mens veroorzaakte overproductie
Iets gerelateerd aan menselijke overproductie, komt kunstmatige overproductie voor bij soorten die verder groeien dan hun natuurlijke capaciteit zou zijn, omdat ze door mensen worden aangemoedigd om dit te doen. Voorbeelden hiervan zijn visteelt en veeteelt, waar meer dieren worden gefokt dan het milieu technisch kan ondersteunen.
Wanneer deze overproductie van soorten niet door de natuur wordt beperkt, zijn de resultaten vaak negatief. Visteelt leidt bijvoorbeeld tot het ontvolken van oceaanwater om de grondstof vismeel te maken. Het houden van vee kan leiden tot de productie van methaangas, ontbossing en erosie.
Overproductie van gewassen kan ook de bodem van hun natuurlijke voedingsstoffen en componenten uitputten, wat ook kan leiden tot habitat en ecologische vernietiging. Dit geldt met name voor het concept van monocropping (steeds grotere hoeveelheden van één type plant in een enkel gebied).