Het effect van meteorieten op de ecosystemen van de aarde

Inhoud

• "Winter"
• Fotosynthese
• De atmosfeer
• Water
• Evolutie

Elke dag kelderen rotsen vanuit de ruimte in de atmosfeer van de aarde, zo klein dat ze verbranden en wegbranden voordat ze tegen het oppervlak kunnen botsen. Af en toe echter treft een rots die groot genoeg is om de afdaling te overleven de planeet en verdient de naam 'meteoriet'. Onderzoek suggereert dat een meteoriet met een diameter groter dan 1 kilometer (0,62 mijl) de ecosystemen van de aarde kan veranderen door zijn effecten op temperatuur, fotosynthese en de samenstelling van lucht en water.

"Winter"

Het donker worden van de hemel van de aarde zou plaatsvinden kort na de botsing van een meteoriet met een diameter van 1 kilometer met de grond. De impact zou rotsen en stof in de lucht verspreiden. Dit puin, ejecta genoemd, zou als een dichte bewolking boven het aardoppervlak blijven hangen. Tegelijkertijd zou de hitte van de inslag waarschijnlijk bosbranden veroorzaken. Rook van de vuren zou zich bij de ejecta voegen en zonlicht blokkeren, waardoor een kunstmatige winter ontstaat.

Fotosynthese

••• Hemera Technologies / AbleStock.com / Getty Images

Hoewel een snelle daling van de mondiale temperatuur de overlevingskansen van organismen met een lage tolerantie voor de kou direct zou beïnvloeden, zou de kunstmatige winter als gevolg van een grote impact indirecte effecten hebben, zelfs op organismen die het zouden kunnen weerstaan. Zonder zonlicht zouden planten en algen geen fotosynthese kunnen uitvoeren en zouden ze uitsterven. Met minder voedsel beschikbaar, zouden herbivore populaties afnemen en vergelijkbare resultaten zouden overal in het voedselweb volgen.

De atmosfeer

Na een grote meteorieteninslag zou de aardatmosfeer nieuwe stoffen bevatten naast de rook en ejecta. De schok van energie van de botsing zou voldoende zijn om chemische reacties tussen atmosferische stikstof en zuurstof te veroorzaken, waarbij stikstofoxide wordt geproduceerd. Interactie van stikstofoxide met water in onze lucht zou resulteren in salpeterzuur, waardoor de neerslag van de planeten zou kunnen verzuren en omgevingen kunnen ontstaan ​​die hard genoeg zijn om levensbedreigende vervormingen te veroorzaken bij jonge, zich ontwikkelende planten en dieren.

Water

••• Stockbyte / Stockbyte / Getty Images

Als een meteoriet in plaats daarvan in een oceaan zou landen, zou wijdverspreide overstroming het gevolg zijn van de gigantische golven, of tsunami, die afkomstig zijn van de inslagplaats. Hoewel dit onmiddellijk een verlies van leven zou veroorzaken, boden onderzoekers Philip A. Bland en Charles S. Cockell, die in het tijdschrift 'Trends in Ecology and Evolution' schreven, een positieve kijk op de overstromingen, suggererend dat het voedingsstoffen kon maken van de rijken , diepzee beschikbaar voor overlevende waterorganismen hierboven.

Evolutie

Dinosaurussen stierven 65 miljoen jaar geleden uit na een impact; mensen zouden het vandaag waarschijnlijk niet beter doen. Maar de wetenschap biedt hoop op voortzetting van het leven op aarde, zij het in verschillende vormen. Bland en Cockells onderzoek, dat gedachten weerspiegelt die momenteel astronomie en biologie koppelen, stelt dat meteorieten lang geleden chemische verbindingen droegen die essentieel zijn voor het leven naar het aardoppervlak. Dit suggereert dat het leven zich opnieuw kan ontwikkelen en aanpassen aan een veranderde aarde.