Inhoud
- Gebruik het periodiek systeem
- Identificeren van chemische symbolen
- De Valence bepalen
- De kosten in evenwicht brengen
- De chemische formule schrijven
- Aanvullende tips
Chemische formules zijn steno-manieren om het aantal en type atomen in een verbinding of molecuul weer te geven, zoals H2O voor water of NaCl voor natriumchloride of zout. Er zijn verschillende regels die moeten worden gevolgd bij het schrijven van chemische formules, dus het proces kan behoorlijk complex zijn. Hoe meer u vertrouwd raakt met het periodiek systeem en de namen van veel voorkomende verbindingen, hoe gemakkelijker het wordt om te leren hoe u chemische formules schrijft.
Gebruik het periodiek systeem
Om chemische formules te schrijven, maakt u kennis met chemische symbolen, die u het gemakkelijkst kunt vinden in het periodiek systeem der elementen. Het periodiek systeem is een grafiek van alle bekende elementen en bevat vaak zowel de volledige naam van elk element als het symbool, zoals H voor waterstof of Cl voor chloor. Sommige van deze symbolen zijn duidelijk, zoals O voor zuurstof, terwijl anderen niet zo intuïtief zijn met hun Engelse naam; Na staat bijvoorbeeld voor natrium, maar het symbool is afgeleid van natrium, het Latijnse woord voor natrium. U kunt een periodiek systeem gebruiken om te verwijzen naar de symbolen die u niet kunt onthouden.
Identificeren van chemische symbolen
Voordat u uw chemische formule kunt schrijven, moet u het symbool van elk atoom in uw molecuul of verbinding noteren. U krijgt misschien een naam van een verbinding, zoals natriumchloride, en u moet bepalen welke atomen aanwezig zijn. Schrijf Na voor natrium en Cl voor chloride, een vorm van het element chloor, die samen de formule NaCl voor natriumchloride of zout vormen. Covalente verbindingen gemaakt van twee niet-metalen zijn gemakkelijk te schrijven vanuit hun naam. Voorvoegsels kunnen aanwezig zijn om meer dan één atoom aan te geven. De formule van kooldioxide is bijvoorbeeld CO2 omdat di twee zuurstofatomen aangeeft.
De Valence bepalen
Ionische verbindingen, gemaakt van een metaal en een niet-metaal, zijn complexer dan covalente verbindingen omdat ze geladen atomen bevatten. Het valt je misschien op dat sommige periodieke tabellen valentie of een positieve of negatieve lading bevatten. Kationen, of positieve ionen, worden gevonden in groep 1, met een +1 lading; groep 2, met een +2 lading; en de overgangselementen, gevonden in groepen 3 tot 12. Groepen 13, 14 en 18 hebben variabele ladingen, en groepen 15 tot 17 zijn anionen, wat betekent dat ze negatieve ladingen hebben.
De kosten in evenwicht brengen
Het vinden van de valentie van elk element is essentieel bij het schrijven, omdat u uw chemische formule moet balanceren, zodat het geen kosten heeft. Schrijf bijvoorbeeld de symbolen voor magnesiumoxide samen met hun respectieve ladingen. Magnesium of Mg heeft een +2 lading en oxide, dat verwijst naar zuurstof, heeft een -2 lading. Omdat de som van +2 en -2 O is, krijg je elk slechts één atoom magnesium en zuurstof. Combineer de symbolen om MgO te vormen, de formule voor magnesiumoxide.
De chemische formule schrijven
Chemische formules gebruiken subscripts om te vertellen hoeveel van elk atoom er in een molecuul of verbinding aanwezig zijn. In het vorige voorbeeld zou u MgO schrijven omdat er slechts één atoom van elk element is; merk op dat je subscript 1 niet voor slechts één atoom gebruikt. Anderzijds, om magnesiumchloride in evenwicht te brengen, geschreven MgCl2, je hebt twee chlooratomen nodig per één magnesiumatoom; de 2 wordt geschreven als een subscript naast Cl om twee chlooratomen aan te geven.
Aanvullende tips
Als u oefent met het schrijven van chemische formules, raakt u bekend met de chemische nomenclatuur of termen die worden gebruikt om verbindingen te beschrijven. Elementen die eindigen op -ide zijn bijvoorbeeld te vinden in groepen 15 tot en met 17 in het periodiek systeem. Romeinse cijfers tussen haakjes, zoals te zien in ijzer (II), duiden kosten aan, in dit geval een +2. Wanneer polyatomische ionen, of groepen van atomen zoals hydroxide, geschreven OH, worden gecombineerd in een verbinding, worden ze tussen haakjes in chemische formules geplaatst, zoals te zien in Al (OH)3, de formule voor aluminiumhydroxide.