Inhoud
Elektronen-puntdiagrammen, soms Lewis-puntdiagrammen genoemd, werden voor het eerst gebruikt door Gilbert N. Lewis in 1916. Deze diagrammen worden gebruikt als afkorting om het aantal valentie-elektronen in een atoom te tonen. Meer gecompliceerde versies kunnen worden gebruikt om de binding tussen verschillende atomen in een molecuul te tonen.
Schrijf het symbool van het atoom waarvoor u het elektronendotendiagram in het midden van uw papier tekent. Dit symbool vertegenwoordigt de kern van het atoom en elk van de vier zijden vertegenwoordigt een baan.
Zoek het element waarvoor u een elektronendotendiagram tekent in het periodiek systeem van elementen. Zoek het aantal elektronen in één atoom van het element. Het aantal elektronen is hetzelfde als het atoomnummer van de elementen.
Bepaal het aantal valentie-elektronen door het aantal elektronen in elk niveau af te trekken van het totale aantal elektronen. Er zijn twee elektronen in het eerste niveau en acht in het tweede, derde en vierde niveau. Het diagram geeft alleen het buitenste niveau van het elektronenveld weer. Neem het aantal elektronen en trek het aantal elektronen in elk niveau af tot je een niveau bereikt dat niet helemaal vol is. Voor de edelgassen zal het laatste niveau vol zijn, zonder elektronen meer, en dit is het niveau dat je gaat tekenen.
Plaats de eerste twee stippen aan de rechterkant van het elementensymbool. Deze zijde wordt de s orbitaal genoemd.
Plaats de resterende stippen tegen de klok in rond de randen van het symbool. De bovenkant wordt de px-orbitaal genoemd, de linkerkant de py-orbitaal en de onderkant de pz-orbitaal. Er mag geen orbitaal meer dan twee elektronen bevatten en er mogen geen elektronen overblijven.