Inhoud
- Reproductieve anatomie en fysiologie van vogelreproductie
- De verkering van verschillende vogelsoorten
- De act van het paren
- Interspecies Paring
Hoewel talloze kenmerken hen onderscheiden van andere wezens die gewoonlijk als huisdieren worden gehouden - ze vliegen, leggen ze eieren, ze hebben veren - vogels zijn ook op verschillende reproductiegerelateerde manieren onderscheidend. De reproductie van vogels is bijvoorbeeld uniek. De vrouwtjes hebben slechts één geslachtsklikker, sommige vogels paren voor het leven en sommige nemen zelfs deel aan interspecies die paren.
Reproductieve anatomie en fysiologie van vogelreproductie
Terwijl mannelijke vogels twee testikels bezitten, hebben de vrouwelijke vogels van de meeste soorten slechts één eierstok. Reproductie van vogels vindt alleen plaats tijdens de lente en zomer, wanneer voedsel het meest overvloedig is, en naarmate deze periode nadert, nemen de grootte van de testikels en de eierstokzakjes beide toe. De meeste mannen hebben geen "penis" en hebben in plaats daarvan een cloaca (een opening waar sperma uitkomt).
Bij mannen van alle vogelsoorten gebeurt dit onder invloed van testosteron, dat andere bekende effecten heeft, zoals spierhypertrofie, een toename van agressief gedrag en een afname van de vetreserves die vogels in de herfst nodig hebben om zich voor te bereiden op lange trekvluchten . Net als bij mensen stimuleert testosteron de ontwikkeling van secundaire seksuele kenmerken, zoals verenkleed en zingen, die op hun beurt vrouwen aanwijzingen geven over de paringsfitness van individuele mannen.
Lees meer over het onderscheiden van mannelijke en vrouwelijke mussen.
De verkering van verschillende vogelsoorten
Ornithologen - wetenschappers die vogels bestuderen - hebben vastgesteld dat paring vaak wordt aangedreven door de mannetjes, met hun opzichtige kleuring, opzichtige vertoon van hun veren en neiging om seksueel contact te initiëren. Dit komt omdat, bij de meeste vogelsoorten, de vrouw de uiteindelijke beslissing neemt om een man af te wijzen of te accepteren die haar het hof maakt, en dit vaak doet omdat ze 'onder de indruk' is van tekenen van fitness zoals felgekleurde veren.
Hoewel het niet de norm is, heeft het vrouwtje bij sommige vogelsoorten eigenlijk een helderder verenkleed en neemt het de hoofdrol op. Dit hangt samen met het feit dat mannen verantwoordelijk zijn voor het beschermen en uitbroeden van de eieren en het grootbrengen van de jongen bij deze soorten. Met andere woorden, wanneer de rollen worden omgekeerd in termen van zorg voor nakomelingen, waarbij mannen het grootste deel van het werk doen om de nakomelingen op te voeden, neigen de rollen in de verkering ook om te keren - met de felgekleurde vrouwen die strijden om de mannen.
Hoe een mannetje te vertellen van een vrouwelijke spotvogel.
De act van het paren
Bij de meeste soorten begint de handeling van copulatie zelf met iets dat een cloacale kus wordt genoemd, waarbij het mannetje klautert op de vrouwtjes terug en zijn staart onder de hare draait. De meeste soorten - sommige watervogels zijn een uitzondering - bezitten geen penisachtig orgaan dat in het vrouwtje wordt ingebracht, dus inseminatie vindt plaats via de niet-invasieve cloacale kus. Ongeveer 1 of 2 procent van het door de man afgegeven sperma bereikt de zaadcellen van het vrouwtje, die in de buurt van de kruising van haar vagina en haar baarmoeder liggen. Die zaadcellen die dit gebied bereiken, zwermen daar over het oppervlak van de eicel en dan vindt bevruchting plaats.
Interspecies Paring
In tegenstelling tot de meeste dieren, nemen sommige vogels - ongeveer 10 procent van de ongeveer 10.000 soorten geïdentificeerd vanaf 2013 - deel aan interspecies paring, volgens Irby J. Lovette, directeur van het Fuller Evolutionary Biology Program in het Cornell Lab of Ornithology, in een artikel in de New York Times 2013. Een goed voorbeeld is het fokken tussen de zwarte eenden en wilde eenden in veel van de oostelijke Verenigde Staten. Omdat veel van de hybriden geboren uit interspecies vakbonden jong sterven of anderszins niet in staat zijn hun genen zelf door te geven, wordt dit proces niet als evolutionair succesvol beschouwd.