Inhoud
- Proces van fotosynthese
- Grondstoffen van fotosynthese
- Producten van fotosynthese
- Hoe huidmondjes werken
- Rol van huidmondjes in fotosynthese
De rol van huidmondjes bij fotosynthese wordt vaak ondergewaardeerd. Maar deze kleine poriën regelen de ingang van kooldioxide en de uitgang van zuurstof en waterdamp. Uiteindelijk functioneren huidmondjes om de snelheid van fotosynthese te regelen.
Proces van fotosynthese
Planten gebruiken fotosynthese om glucose te maken. Door de energie van de zon te gebruiken om water en kooldioxide te combineren, maken planten glucose, een soort suiker, en geven zuurstof af, een afvalproduct van het fotosyntheseproces. Deze chemische reactie vindt plaats in de chloroplasten in de binnenste lagen van plantenbladeren. Sommige planten hebben zeer kleine bladeren en fotosynthese vindt plaats in de schors of stengels.
Grondstoffen van fotosynthese
De grondstoffen voor fotosynthese bestaan uit zes watermoleculen (6H20) en zes koolstofdioxide (6CO2) moleculen. In de meeste planten absorberen de wortels water uit de grond. Het water stroomt omhoog door het xyleem, een gespecialiseerde laag cellen. In sommige planten wordt het water geabsorbeerd door de bladeren, rechtstreeks vanuit de lucht. Koolstofdioxide, een atmosferisch gas, komt het blad binnen via de huidmondjes, de kleine poriën in de bladeren (een stoma is een enkele porie). Wanneer water rechtstreeks vanuit de atmosfeer binnendringt, komt het ook via de huidmondjes in het blad. Deze grondstoffen reizen naar de chloroplasten in de sponsachtige en palissade lagen van het blad. De chemicaliën reageren, met behulp van de zonneenergie die wordt geabsorbeerd door het chlorofyl in de chloroplasten.
Producten van fotosynthese
De chemische reactie van fotosynthese resulteert in één suikermolecuul (glucose: C6H12O6) en 6 zuurstofparen (6O2). Planten slaan de glucose op en geven de zuurstof af als afvalproduct, waarbij het grootste deel van de zuurstof de plant verlaat via de huidmondjes.
Hoe huidmondjes werken
Elke stoma (de kleine poriën of gaten) wordt geflankeerd door twee bewakingscellen die uitzetten en samentrekken, de stoma sluiten en openen. Twee bedieningselementen bij het openen en sluiten van de huidmondjes zijn de waterbalans van de planten en de koolstofdioxideconcentratie. Wanneer de plant uitgedroogd raakt en verwelkt, houdt het sluiten van een huidmondjes water vast. Wanneer het vochtniveau stijgt, gaan de huidmondjes weer open. Wanneer het koolstofdioxidegehalte in het blad onder normaal daalt, ongeveer 0,03 procent, gaan de huidmondjes open om meer koolstofdioxide toe te laten.
Rol van huidmondjes in fotosynthese
Huidmondjes regelen de stroom van gassen in en uit bladeren. Gedurende de dag, wanneer de luchttemperaturen stijgen en het kooldioxidegehalte normaal of boven normaal is, openen de huidmondjes, waardoor kooldioxide kan binnendringen en fotosynthese plaatsvindt. Zuurstof, een giftig (voor de plant) bijproduct van fotosynthese, verlaat via de huidmondjes. 'S Nachts recombineert de glucose met zuurstof, waarbij energie vrijkomt terwijl het glucosemolecuul weer in water en koolstofdioxide breekt. Het overtollige water verlaat de huidmondjes in een proces dat transpiratie wordt genoemd. Dus huidmondjes nemen niet rechtstreeks deel aan de fotosynthese. De huidmondjes regelen echter de instroom van kooldioxide, een kritieke component van fotosynthese, en laten de overtollige zuurstof ontsnappen. Huidmondjes regelen ook de stroming van waterdamp uit het blad, waardoor waterverlies tijdens droogte wordt beperkt en overtollig water kan ontsnappen.