Inhoud
Rivierotters (Lontra canadensis) zijn amfibische zoogdieren die bekend staan om hun zwemvermogen. Rivierotters kunnen langs rivieren, meren, vijvers, plassen, baaien, estuaria of zelfs langs een zeekust leven. Rivierotters consumeren zowel waterdieren als planten, op enkele uitzonderingen na. Rivierotters spelen de rol van toproofdieren, dus het voedselweb van de rivierotter is van groot belang voor veel stroomgebieden.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Rivierotters zijn toproofdieren in verschillende stroomgebieden. Ze gebruiken hun lange, behendige lichamen om te zwemmen en jagen op vele prooidiersoorten zoals vissen, amfibieën, schaaldieren en andere organismen. Het voedselweb van de rivierotter heeft een grote biodiversiteit.
River Otter-feiten
Rivierotters behoren tot de wezelfamilie. Rivierotters zijn kleiner dan hun neven, de zeeotters. Rivierotters hebben lange, gespierde lichamen die geschikt zijn voor hun leven, zowel op het land als in het water. Hun tenen zijn zwemvliezen, ze hebben korte benen en ze hebben een taps toelopende staart die tot 15 centimeter lang is. Deze staart dient om de otters door water te stuwen. Hun lichaamsvorm helpt hen om plotselinge bochten te maken om vissen en andere prooien te vangen. Hun vacht is dik en bruin aan de bovenkant van hun lichaam en lichtgrijs aan hun onderkant. Mannelijke otters kunnen bijna 4 voet lang worden en kunnen tot 28 pond wegen. Vrouwtjes zijn meestal kleiner.
Over het algemeen zijn rivierotters bezig met spelen wanneer ze elkaar ontmoeten. Rivierotters kunnen glijden, achtervolgen en cavorteren, vooral wanneer het tijd is om te paren. Rivierotters bereiken seksuele volwassenheid op twee jaar. Een vrouwelijke rivierotter vertoont vertraagde implantatie van haar bevruchte ei, zodat het gedurende enkele maanden niet op haar baarmoeder zal implanteren. Deze zwangere vrouwen zoeken beschutting in holen vol met vegetatie. Meestal zijn dergelijke holen geïmproviseerd, van houtstapels of vergelijkbare natuurlijke bronnen, maar vaak zullen ze ook voormalige bever- of nutria-holen gebruiken. Het vrouwtje maakt in het voorjaar een nest van twee tot vier pups. Deze pups blijven tot de herfst bij hun moeder. Rivierotters kunnen in het wild ongeveer 10 jaar oud worden.
Rivierotters bewaren geen voedsel of overwinteren in de winter. De vetlaag onder hun huid beschermt hen tegen koude temperaturen. Rivierotters gebruiken hun fijne reukvermogen op het land; onder water is hun gezichtsvermogen veel scherper. De lange snorharen rond hun neus, vibrissae genoemd, helpen bij het zoeken naar voedsel in troebel water. Rivierotters hebben speciale kleppen om hun oren en neus af te dichten terwijl ze onder water zwemmen. Ze kunnen tot 50 voet duiken en kunnen enkele minuten onder water blijven. Onder water zwemt de rivierotter maar liefst 7 mijl per uur met veel gratie en behendigheid, noodzakelijk voor het vangen van prooien.
Rivierotters zijn te vinden in veel van de Verenigde Staten, Canada en Mexico rond de Rio Grande en Colorado River delta's.
River Otter Food Web
Het voedselweb van de rivierotter speelt een cruciale rol in de omgevingen die de rivierotter thuis noemt. Rivierotters zijn toproofdieren in hun voedselweb. De voedselketen van de rivierotter bestaat voornamelijk uit vis. Rivierotters geven de voorkeur aan grotere vissen vanwege het gemak van vangen; grotere prooi geeft rivierotters ook meer energie. Ze genieten van karpers, zonnevis, minnows, sukkels, sculpin en salmonids zoals forel en zalm. Rivierotters geven ook de voorkeur aan langzamere vissen dan wildvissen. De rivierotter-voedselketen bestaat ook uit mosselen, bivalven, slakken, krabben, rivierkreeften, schildpadden, kikkers, grote kevers, wormen, gewonde watervogels of kuikens, vogeleieren, viseieren, slangen en slangeneieren. Kleine zoogdieren in de voedselketen van de rivierotter omvatten muizen, onrijpe bevers en muskrats. De voedselketen van de rivierotter omvat ook waterplanten en wortels. Wanneer de winter komt, jagen rivierotters onder ijs op voedsel. Rivierotters kauwen goed op hun voedsel en laten weinig afval achter. Hun hoge metabolismen resulteren in een snelle voedselvertering. Om deze reden moet de rivierotter vaak voedsel consumeren.
Rivierotters variëren hun voeding afhankelijk van het seizoen. De selectie van prooien voor rivierotters hangt af van de soorten die in verschillende delen van het jaar voorkomen in bevoorrechte stroomgebieden. In de zomer hebben rivierotters bijvoorbeeld een grote voorkeur voor schaaldieren zoals rivierkreeft. In de herfst en winter consumeren rivierotters meer vis zoals zalm. Tijdens drogere periodes van het jaar komen amfibieën minder beschikbaar als prooi voor rivierotters vanwege ingraven. De kwaliteit van een stroomgebied beïnvloedt rechtstreeks het voedselweb van de rivierotter.
River Otter Predators
Er zijn maar weinig rivierotterroofdieren in de natuur. Rivierotters zijn sterke, ongeëvenaarde zwemmers in hun omgeving, en op het land kunnen ze met snelheden tot 15 mijl per uur rennen. In het nauw gedreven op het land zullen ze vechten en krabben. Jonge rivierotters blijken het meest vatbaar voor roofdieren. De weinige natuurlijke rivierotterroofdieren zijn beren, coyotes, bobcats, poema's en honden.
De ultieme rivierotterroofdieren zijn mensen.Eens overvloedig in de stroomgebieden van de Verenigde Staten en Canada, leden rivieroters enorm onder de jacht door mensen. Hun dikke vacht maakte hen zeer gewaardeerd voor hun vachten. Habitatverlies en watervervuiling eisten ook negatieve gevolgen voor rivierotters. Tegenwoordig dragen herintroductie-inspanningen en strengere milieuregelgeving bij aan het toenemende aantal rivierotters. Zonder rivierotters zouden hele stroomgebieden voedselwebben lijden. Rivierotters helpen dunne invasieve soorten en beschermen de biodiversiteit. Het beschermen van deze fascinerende, speelse dieren helpt veel soorten.