Een Bohr-diagram is een vereenvoudigde visuele weergave van een atoom dat in 1913 door de Deense natuurkundige Niels Bohr is ontwikkeld. Het diagram geeft het atoom weer als een positief geladen kern omringd door elektronen die in cirkelvormige banen rond de kern reizen in discrete energieniveaus. Bohr-diagrammen worden gebruikt om studenten kennis te laten maken met kwantummechanica vanwege hun eenvoud, en zijn een goede manier om studenten te laten zien hoe elektronen zijn georganiseerd in afzonderlijke energieniveaus.
Raadpleeg het periodiek systeem der elementen voor het type atoom dat u in een Bohr-diagram gaat voorstellen. Noteer het atoomnummer en massanummer. Het atoomnummer is het aantal protonen en het massagetal is het aantal protonen en neutronen. Het aantal elektronen is gelijk aan het aantal protonen. Kijk in welke rij van het periodiek systeem uw element zich bevindt. Elementen in de eerste rij (waterstof en helium) hebben één energieniveau, die in de tweede rij hebben twee energieniveaus enzovoort.
Teken een cirkel om de kern van het atoom weer te geven. Schrijf het symbool voor het element, het aantal protonen en het aantal neutronen binnen deze cirkel. Teken een of meer cirkels rond de kern, afhankelijk van uit welke rij van het periodiek systeem je element komt. Elke ring vertegenwoordigt een ander energieniveau voor de elektronen.
Teken elektronen als stippen op de ringen die de energieniveaus vertegenwoordigen. Elke ring heeft een maximaal aantal elektronen dat hij kan vasthouden. De eerste (binnenste) ring kan slechts twee elektronen bevatten, het tweede niveau kan acht houden, het derde kan 18 houden en de vierde houdt 32 vast. Dit diagram is nu een Bohr-diagram.