Inhoud
DNA (deoxyribonucleïnezuur is de som van alle geërfde materiaal in een organisme. Het bestaat uit twee met elkaar verweven strengen bekend als een dubbele helix en basenparen met elkaar verbonden. Adenine, bijvoorbeeld, bindingen met thymine en guaninebindingen met cytosine Deze basenparen worden meestal in de cel gelezen om eiwitten te produceren, maar wetenschappers kunnen de informatie ook analyseren en ontcijferen.
DNA
Chromosomen zijn bundels van DNA die dicht op elkaar zitten. Verschillende soorten hebben verschillende aantallen chromosoomparen - mensen hebben 23. Over het algemeen ziet elk chromosoom eruit als een X, maar bij mannen is het geslachtschromosoom een X en een kleinere Y. Een locus (meervoud is loci) is een positie op het chromosoom en een allel is een variatie op die eigenschap in de locus. Elk nageslacht is een recombinatie van DNA van de ouders, dus unieke variaties zullen het gevolg zijn. Door deze kleine variaties te analyseren, kunnen wetenschappers individuen identificeren.
DNA identificeren
DNA-testen identificeren meerdere loci in menselijk DNA om te zoeken naar een match. Mensen verschillen in ongeveer een tiende van een procent in hun DNA, wat neerkomt op ongeveer drie miljoen basenparen (mensen hebben in totaal drie miljard), dus er moeten zeer variabele regio's worden gevonden. Wattenstaafjes worden vaak gebruikt om monsters te verzamelen omdat ze het risico op besmetting verminderen, maar elke vorm van vloeistof of weefsel kan worden geanalyseerd, die van elk item of object kan komen.
Thermische Cycler
Elke techniek kan verschillende apparatuur gebruiken. PCR (polymerasekettingreactie), een populaire techniek, maakt gebruik van een thermische cycler, een apparaat dat een blok buizen bevat dat een PCR-mengsel bevat en dat de temperatuur van het blok verhoogt of verlaagt in voorgeprogrammeerde stappen. Dit scheidt en versterkt vervolgens het DNA, waardoor veel kopieën van de streng ontstaan. Zelfs kleine of aangetaste monsters kunnen met deze methode worden geanalyseerd. Dan moet het DNA echter nog worden getest.
DNA-sonde
Om de specifieke nucleotidesequenties daadwerkelijk te detecteren, kan een DNA-probe, gemerkt met een radioactieve moleculaire marker voor identificatie, binden aan een complementaire DNA-sequentie in het monster. Dit creëert een onderscheidend patroon voor elk individu, dat vervolgens kan worden gekoppeld aan een ander monster. Als er meer loci worden gebruikt, is het waarschijnlijker dat wetenschappers een match ontvangen. Momenteel worden ongeveer vier tot zes probes aanbevolen. Verder nemen de tijd en kosten die nodig zijn voor het testen sterk toe.
Elektrische velden en kleurstoffen
Een andere techniek, bekend als short tandem repeat (STR), maakt gebruik van gelelektroforese of capillaire elektroforese na amplificatie. Beide methoden maken gebruik van een elektrisch veld om te bepalen of er zich herhalende sequenties van DNA over 13 verschillende loci voordoen. Om het monster te zien, kunnen wetenschappers zilverkleuring, intercalerende kleurstof zoals ethidiumbromide of fluorescerende kleurstoffen gebruiken. De kans dat twee individuen een exacte match hebben, is ongeveer een op een miljard, wat betekent dat slechts ongeveer zes of zeven mensen in de hele wereld een match zullen hebben.