Inhoud
Sinds de oudheid worden windmolens gebruikt, voornamelijk als een methode om graan tot meel te malen met behulp van de kracht van de wind. De oorspronkelijke windmolens, die in de 9e eeuw in Perzië werden gebruikt, waren molens met verticale assen, maar moderne windmolens gebruiken een horizontale as, waarbij de bladen aan een centrale paal worden bevestigd, wat efficiënter is.
blades
De bladen van de windmolen - waarvan er vier, vijf, zes of acht kunnen zijn - staan in een hoek zoals de schroef van een vliegtuig om de wind op te vangen, waardoor ze worden gedraaid. Een staartventilator manoeuvreert de bladen automatisch in de richting van de wind. De bladen zijn verbonden met een aandrijfas in de windmolen.
molenstenen
De aandrijfas heeft een tandwiel verbonden met andere tandwielen in het houten hamstergedeelte, waarin de molenstenen zijn ondergebracht. Eén molensteen wordt op zijn plaats gefixeerd en de andere roteert wanneer de aandrijfas roteert.
Graan
Het graan wordt door een gat in de draaiende molensteen gegoten en de beweging maalt het tot bloem. Naarmate er meer graan wordt toegevoegd, wordt het meel uit de zijkant van de molensteen geperst, waar het door een parachute naar beneden valt en in zakken kan worden verzameld.