Inhoud
Een van de belangrijkste vragen die chemiestudenten op hogeschoolniveau hebben, heeft betrekking op het verschil tussen polaire en niet-polaire bindingen. Veel studenten hebben misschien moeite om de exacte definitie van beide te begrijpen, maar er zijn enkele algemene regels die het verschil kunnen verklaren. Inzicht in deze bindingen is een cruciaal startpunt voor scheikunde studenten in hun studies.
Covalente obligaties
Covalente bindingen vormen de basis van de chemische reacties tussen atomen van verschillende elementen. De enige manier waarop deze bindingen kunnen worden gevormd, is wanneer een elektron wordt gedeeld door twee elementen, waardoor de verbinding ontstaat die vervolgens resulteert in een nieuwe substantie. Covalente bindingen kunnen bestaan als polaire of niet-polaire verbindingen, maar het is belangrijk op te merken dat alle bindingen die polair of niet-polair van aard zijn, ook covalent moeten zijn.
Polar Bonds
Polaire moleculen zijn het resultaat van polaire binding tussen atomen waarin de elektronen niet gelijk worden gedeeld. Dit gebeurt wanneer twee verschillende atomen samenbinden uit twee verschillende elementen, in tegenstelling tot twee atomen uit hetzelfde element, die geen polaire bindingen vormen. De reden voor polaire bindingen is dat elk atoom elektronen op zijn eigen niveau trekt, wat betekent dat tenzij de elementen hetzelfde zijn, het ene atoom van een element beter elektronen kan trekken dan het andere in de binding. Het molecuul zal negatiever zijn waar elektronen ongelijkmatig worden "opgestapeld", en positiever aan de andere kant.
Niet-polaire obligaties
In een niet-polaire binding delen twee atomen elektronen gelijkelijk met elkaar. Deze bindingen treden alleen op wanneer twee atomen van hetzelfde element zijn, omdat alleen bijpassende elementen exact hetzelfde vermogen hebben om elektronen te trekken. Een voorbeeld hiervan is H2 of O2, omdat de binding nog steeds uit slechts één element bestaat. In grotere niet-polaire moleculen met symmetrische vormen zijn de ladingen gelijkmatig verdeeld.
Oplossingschemie
Een algemene regel in de chemie luidt: 'zoals lost op', wat betekent dat polaire stoffen de neiging hebben om elkaar op te lossen, net als niet-polaire stoffen. Water, een polaire vloeistof, mengt zich bijvoorbeeld vrij met isopropylalcohol, een andere polaire vloeistof. Oliën, die typisch niet-polair zijn, vermengen zich echter niet met water; ze blijven gescheiden.