Inhoud
- Cinder Cone Structuur
- Lava-uitbarstingseffecten
- Lavastroomeffecten
- Voorbeeld van Cinder Cone Lava-effecten
- Cinder Cone Life Cycle
Cinder cones zijn een van de drie primaire soorten vulkanen. Op het vulkanische spectrum vallen ze tussen de vloeibare lavastromen van schildvulkanen en de explosieve uitbarstingen van samengestelde vulkanen, hoewel ze veel meer lijken op schildvulkanen. Hun grootste bedreiging ligt in de lavastromen die ze produceren, die grote stukken land kunnen vernietigen en, in zeldzamere gevallen, levensverlies kunnen veroorzaken.
Cinder Cone Structuur
Cinder cone vulkanen zijn de eenvoudigste van alle vulkaantypen. Ze worden gekenmerkt door een conische vorm, met steile zijkanten. Ze bereiken zelden hoogten van meer dan 1000 voet. Ze hebben meestal een enkele, grote, centrale opening aan de top. Ze bestaan bijna uitsluitend uit gefragmenteerd pyroclastisch materiaal, tephra genoemd. Deze tephra is dik en produceert het sintelachtige uiterlijk waaraan ze hun naam ontlenen.
Lava-uitbarstingseffecten
Cinder cone vulkanen bevatten zeer vloeibare basaltische lava. Deze lava is echter dikker naar de bovenkant van de magma kamer, waardoor gassen vast komen te zitten. Dit veroorzaakt kleine explosieve uitbarstingen van korte duur, bekend als strombolische uitbarstingen. Deze lavafonteinen, aangedreven door uitzettende gasbellen, schieten meestal 100 tot 1500 ft in de lucht. De lava breekt af en koelt voor het landen, waardoor een stapel tephra rond de opening ontstaat. Hoewel ze niet als gevaarlijk worden beschouwd, kunnen de vallende lavabommen van deze uitbarstingen iedereen verwonden of doden die te dichtbij komt.
Lavastroomeffecten
Het primaire gevaar van vulkanen met sintelkegels is lavastromen. Zodra het grootste deel van de gassen is vrijgegeven, beginnen de uitbarstingen grote stromen loopneus te produceren. Deze stromen komen meestal voort uit scheuren aan de voet van de vulkaan of door brekingen van de kraterwand. Dit komt omdat de losse tephra-structuur zelden de druk ondersteunt van magma dat naar de topkrater stijgt en in plaats daarvan de neiging heeft om te lekken als een zeef. Sintelkegels kunnen erg asymmetrisch zijn, omdat heersende winden de vallende tephra naar een kant van de kegel blazen. Deze topografie kan de lavastromen in de tegenovergestelde richting leiden.
Voorbeeld van Cinder Cone Lava-effecten
In 1943 ontstond de vulkaan Paricutin-sintelkegel in Mexico uit een spleet in een boerenveld. De strombolische uitbarstingen produceerden een sintelkegel, die uiteindelijk een hoogte van 1200 ft bereikte. Toen de gasdruk afnam, ging de aard van de uitbarstingen over op lavastromen. Gedurende de negen jaar van uitbarstingen bedekten lavastromen 10 vierkante mijl en asafval 115 vierkante mijl, waarbij de stad San Juan werd verwoest en een groot aantal dieren werd gedood.
Cinder Cone Life Cycle
De uitbarstingen van Paricutin zijn typerend voor de levenscyclus van de sintelkegel. De reeks begint meestal met strombolische uitbarstingen, die de iconische sintelkegelstructuur vormen. Dit wordt gevolgd door een overgang naar lavastromen, die grote stukken land bedekken. Askegelvulkanen hebben meestal een beperkte voorraad magma, waardoor ze een relatief korte levensduur hebben. Zodra de voorraad magma uit de ventilatieopeningen is gesijpeld, blijven sintelkegels meestal slapend en worden ze langzaam gewist door natuurlijke verweringsprocessen.