Fotocellen zijn detectoren die lichtafhankelijk zijn. Wanneer ze niet in de buurt van licht zijn, hebben ze een hoge weerstand. Wanneer ze in de buurt van licht worden geplaatst, neemt hun weerstand af. Wanneer ze in circuits worden geplaatst, laten ze stroom vloeien op basis van de hoeveelheid licht die ze verlicht, en worden zo fotoresistors genoemd. Ze worden ook lichtafhankelijke weerstanden of LDR's genoemd.
Fotocellen zijn gemaakt van halfgeleiders, meestal cadmiumsulfide. Die gemaakt van loodsulfide worden gebruikt om infrarood te detecteren. Gebruik een digitale multimeter om een fotocel te controleren.
Schakel de multimeter in en plaats deze op de weerstandsinstelling. Weerstand wordt meestal aangegeven door de Griekse letter omega. Als de multimeter niet automatisch reikt, zet u de knop op een zeer hoog niveau, zoals megaohms.
Plaats de rode sonde van de multimeter op een been van de fotocel en de zwarte sonde op het andere. De richting doet er niet toe. Mogelijk moet u krokodillenklemmen gebruiken om ervoor te zorgen dat de sondes niet uit de draden van de fotocel glijden.
Scherm de fotocel af zodat er geen licht op valt. Doe dit door je hand erover te leggen of bijvoorbeeld te bedekken.
Noteer de weerstand. Het zou heel hoog moeten zijn. Mogelijk moet u de weerstand instellen met een inkeping omhoog of omlaag om een waarde te krijgen.
Verwijder de fotocel. Pas de knop op de multimeter aan door de weerstandsinstelling te verlagen. Na een paar seconden zou de weerstand honderden ohm moeten zijn.
Herhaal het experiment door de fotocel in de buurt van verschillende lichtbronnen te plaatsen, zoals zonlicht, maanlicht of een gedeeltelijk verduisterde kamer. Noteer elke keer de weerstand. Het kan enkele seconden tot enkele minuten duren voordat fotocellen opnieuw zijn ingesteld wanneer ze uit een lichtbron worden verwijderd en vervolgens in het donker worden geplaatst. Zoals eerder, moet u mogelijk de weerstandsinstellingen wijzigen om de juiste waarden te krijgen.