Inhoud
Champignonsoorten kunnen enorm variëren, van de gevlekte amanita muscaria naar de eetbare Lentinula edodesof shiitake, champignon. Er zijn echter enkele kenmerken die deze diverse soorten gemeen hebben die hen onderscheiden van andere levensvormen op aarde, zoals hun hoeden, hun groei en hoe ze zich voortplanten. Evenzo lijken sommige paddestoelen op elkaar genoeg om mensen te laten denken dat ze veilig zijn voor consumptie, terwijl ze echt dodelijke gifstoffen bevatten.
Fysieke eigenschappen
De meeste paddestoelen hebben een stengel, ook wel een stengel genoemd, en een dop, die over het algemeen schijfvormig is. Aan de onderkant van de dop - vooral bij eetbare soorten die je in de supermarkt vindt - zie je een reeks dicht bij elkaar liggende spleten, kieuwen genoemd; als alternatief kan deze ruimte worden ingenomen door poriën. Champignons variëren sterk in zowel grootte als kleur, en sommige van hen, zoals puffballs, voldoen niet aan de steel-en-dopvorm. Het ouderorganisme van paddestoelen, een mycelium genaamd, ligt onder de grond, en een daarvan kan tot 1500 hectare beslaan.
Groei en ecologie
Champignons kunnen op verschillende plaatsen bloeien - op gazons, in de buurt of op het oppervlak van planten, in composthopen of in uw tuin. Omdat ze de vasculaire systemen van dieren en planten missen om water en voedingsstoffen te transporteren, moeten ze groeien in vochtige omgevingen.
De meeste paddenstoelensoorten hebben geen effect of een gunstig effect op nabijgelegen planten. Sommige zijn ontbinders van planten, met name van hout; om deze reden cultiveren mensen ze vaak met opzet. Andere soorten kunnen echter alleen groeien in de aanwezigheid van bepaalde planten en omgekeerd, en de relatie tussen de twee wordt geclassificeerd als een "mycorrhiza". Sommige soorten, zoals Armillaria en Marasmius, kunnen schadelijk zijn voor de planten in hun midden; de mycelia van bepaalde overtreders kan bijvoorbeeld voorkomen dat water de wortels van planten met ondiepe wortels bereikt.
Biologie en reproductie
Net zoals bloeiende planten stuifmeel of zaden produceren, produceren paddestoelen sporen. In feite is het verspreiden van deze microscopische elementen de enige reden dat het paddenstoelgedeelte van het schimmelorganisme zelfs in de eerste plaats bestaat. Een enkele volwassen paddestoel kan tot triljoenen individuele sporen creëren, die zich manifesteren als het fijne donkere stof dat de kieuwen bedekt of afkomstig is van puffballs.
De meeste paddenstoelen komen uit een van de twee phyla, Basidiomycota of Ascomycota. Het belangrijkste onderscheid hiertussen is de manier waarop hun respectieve sporen zich ontwikkelen. "Basidios" komen vaker voor en omvatten alle paddestoelen met kieuwen, waarvan vele bekende eetbare paddestoelen, zoals de shiitake.'Ascos' hebben daarentegen sporen in kleine cupachtige zakjes die asci worden genoemd.
Giftige en farmacologische effecten
Eén soort paddestoel, Amanita phalloides, is verantwoordelijk voor de meeste sterfgevallen als gevolg van de inname van paddestoelen bij de mens en staat toepasselijk bekend als de gewone sterfkap. Helaas vertoont dit eenvoudig ogende exemplaar een sterke fysieke gelijkenis met een aantal onschadelijke soorten. Bovendien kunnen sommige soorten paddestoelen, waaronder talloze soorten in het geslacht Psilocybe, hallucinaties en andere effecten op de hersenen veroorzaken; hoewel geen van deze effecten op lange termijn wordt verondersteld, is het bezit hiervan illegaal in de VS en andere delen van de wereld.