Inhoud
- Fysieke vergelijking met een pure standaard
- Bepaling van smelt- en kookpunt
- Colorimetrische methoden
- Analytische methoden voor het testen van zuiverheid
Of het nu gaat om productie, koken of schoonmaken, stoffen zijn het meest efficiënt als ze puur zijn. Zuiverheid kan worden gedefinieerd als de afwezigheid van onzuiverheden - of soorten materie anders dan de stof zelf. U kunt tal van tests gebruiken om te controleren op zuiverheid, variërend van eenvoudige visuele vergelijking tot geavanceerde laboratoriumtechnieken.
Fysieke vergelijking met een pure standaard
Een van de eenvoudigste manieren om de zuiverheid van een stof te controleren, is om de stof te vergelijken met een gecertificeerd puur monster. Zelfs fysieke vergelijkingen kunnen veel onthullen over de zuiverheid van een monster. Visuele vergelijking kan de aanwezigheid van grote onzuiverheden onthullen, zoals vuil of andere verschillend gekleurde onzuiverheden. Als de stof niet giftig is, kan een geurproef worden gebruikt om deze te vergelijken met het zuivere monster. Ongelijke geuren duiden op de aanwezigheid van ten minste één onzuiverheid. Als de stof eetbaar is, kan een smaaktest worden uitgevoerd. Een verschil tussen de smaak van de stof en de smaak van het pure monster duidt op de aanwezigheid van onzuiverheden.
Bepaling van smelt- en kookpunt
De fysische eigenschappen van een stof kunnen worden gebruikt om de zuiverheid ervan vast te stellen. Deze eigenschappen omvatten het smeltpunt en het kookpunt. Verschillende stoffen hebben meestal verschillende smelt- en kookpunten en elke zuivere stof heeft een specifiek smelt- en kookpunt. De aanwezigheid van onzuiverheden zal echter een lager smeltpunt en een verandering in kookpunt veroorzaken.
Colorimetrische methoden
Er zijn veel colorimetrische methoden om te bepalen of een stof zuiver is of dat er onzuiverheden aanwezig zijn. Deze omvatten meestal het gebruik van een chemische stof voor het detecteren van de aanwezigheid van veel voorkomende onzuiverheden, waardoor de chemische stof een bepaalde kleur krijgt. Deze methoden zijn eenvoudig en zijn meestal ontworpen om de aanwezigheid van onzuiverheden te bepalen, niet om de hoeveelheid of het percentage zuiverheid van de stof te bepalen. Een veelgebruikt gebruik van dergelijke colorimetrische methoden is in forensisch onderzoek, waarbij kleurtests vaak worden gebruikt om illegale drugs te identificeren en hun zuiverheid te bepalen.
Analytische methoden voor het testen van zuiverheid
Het meest nauwkeurige middel om de zuiverheid van een stof te bepalen, is door het gebruik van analytische methoden. Deze methoden, op grote schaal gebruikt in verschillende industrieën, omvatten meestal chemische analyse, die de aanwezigheid, identiteit en hoeveelheid onzuiverheden in het monster kan bepalen. De meest eenvoudige chemische methoden omvatten gravimetrie en titratie. Er zijn ook de meer geavanceerde op licht gebaseerde of spectroscopische methoden, zoals UV-VIS-spectroscopie, nucleaire magnetische resonantie en infraroodspectroscopie. Chromatografische methoden, zoals gaschromatografie en vloeistofchromatografie, kunnen ook worden gebruikt. Andere methoden die worden gebruikt bij het testen van de zuiverheid omvatten massaspectroscopie, capillaire elektroforese, optische rotatie en deeltjesgrootte-analyse.