Een spectrometer analyseert het licht dat door een monster wordt geabsorbeerd en gebruikt die informatie vervolgens als een chemische vinger om te identificeren welke moleculen zich in het monster bevinden. Spectrometers worden gebruikt om vervuiling te controleren, medische problemen te identificeren en materiaalproductie te optimaliseren. Traditionele spectrometers doen dit door een golflengte tegelijk in te voeren via een monster. Fourier-transformatie-infrarood (FTIR) spectrometers doen hetzelfde werk veel sneller door veel golflengten van licht door het monster tegelijkertijd te laten stromen. Voor nauwkeurige, kwantitatieve metingen moet een spectrometer worden gekalibreerd.
Trek de achtergrond af. Elk instrument heeft zijn eigen meetkenmerken die veranderen met de tijd, temperatuur en omgevingsomgeving. Voer een meting uit met niets in het monstercompartiment en sla die op als achtergrond. De spectrometer trekt automatisch de achtergrond af van volgende metingen.
Gebruik de interne kalibratiebron. Veel FTIR-spectrometers hebben een interne bron met een vast spectrum die wordt gebruikt voor interne kalibraties. De interne kalibratieroutine zal automatisch eventuele correcties vaststellen en toepassen op de detectoruitgang.
Plaats een kalibratiestandaard in het monstercompartiment en neem een meting. De kalibratiestandaard is een bekende verbinding met een bekende concentratie. In het ideale geval heeft uw kalibratiestandaard spectrale functies in dezelfde regio als uw onbekende. Raadpleeg het National Institute of Standards and Technology voor informatie en de actuele referentiematerialen voor gas, vloeistoffen of vaste stoffen (SRM's).
Herhaal de vorige stap met monsters met verschillende concentraties. U wilt het bereik van mogelijke concentraties van uw monster bestrijken.
Voer een regressieanalyse uit om een vergelijking te ontwikkelen die de detectorrespons weergeeft als functie van de standaardconcentratie van de kalibratie. Uw metingen laten bijvoorbeeld zoiets zien: uw detector meet 70 tellingen bij een bepaald golfgetal wanneer de concentratie 100 delen per miljoen (ppm) is, 40 tellingen bij 200 ppm en 10 tellingen bij 300 ppm. Een regressieanalyse zou aantonen dat het aantal tellingen een concentratie van 100 - 0,3 * in ppm is. In de praktijk gebeurt dit allemaal met hetzelfde softwarepakket dat u gebruikt om uw gegevens te analyseren.