Inhoud
Het bouwen van een modelatoom is een eenvoudige manier voor studenten om enkele basisprincipes van scheikunde te leren. Een atoom bestaat uit drie delen: protonen, neutronen en elektronen. Het aantal van elk van deze bepaalt welk element een atoom vertegenwoordigt. Een reis naar uw plaatselijke ambachtswinkel en een rudimentair begrip van het periodiek systeem der elementen is noodzakelijk om een atoom te vertegenwoordigen. Hoe kleiner het atoomnummer van het element, hoe gemakkelijker het is om een model van het atoom te construeren.
Verf de deeltjes in verschillende kleuren om ze te onderscheiden. Maak zes van de 2-inch ballen een kleur voor protonen en de andere zes 2-inch ballen een andere kleur voor neutronen. Verf de 1-inch ballen een derde kleur, en zij zullen de elektronen vertegenwoordigen. Elektronen zijn veel kleiner dan protonen en neutronen, maar het zou niet haalbaar zijn om het model op schaal te maken.
Label de protonen met een "plus" symbool en de elektronen met een "min" symbool. Dit komt overeen met de positieve lading die alle protonen hebben en de negatieve lading die elk elektron heeft. Neutronen hebben geen lading.
Lijm de protonen en neutronen samen om de kern te vormen. Ze moeten in een zo nauw mogelijke configuratie worden door elkaar gegooid, waarbij elk proton in contact komt met ten minste één neutron. Dit is een koolstof-12-atoom, een specifieke isotoop. Koolstof-13 zou een extra neutron hebben en koolstof-14 zou twee extra neutronen hebben.
Snijd de stijve draad in een lengte van 18 inch en een lengte van 36 inch. Schuif twee elektronen over de lengte van 18 inch en de resterende vier elektronen op de lengte van 36 inch. Buig de draden om een cirkel te maken en verbind hun uiteinden met ducttape. Plaats de elektronen op dezelfde manier op hun banen, omdat hun ladingen elkaar afstoten in een echt atoom.
Verbind de elektronenbanen met de kern door vier dunne houten deuvels in de kern onder een hoek van 90 graden in elkaar te steken om een kruisvorm te vormen en de cirkelvormige draden aan de pluggen te lijmen. De kleinere baan vertegenwoordigt het eerste energieniveau, dat niet meer dan twee elektronen kan bevatten, en de grotere baan is het tweede energieniveau, dat niet meer dan acht elektronen kan bevatten. Dit is het Bohr-model voor elektronen, wat geen perfecte weergave is, omdat het onmogelijk is om de locatie van een enkel atoomelektron nauwkeurig te bepalen.