Inhoud
Terwijl de meeste dieren bedekt zijn met bont, veren, schubben of schelpen, hebben sommige dieren stekelige stekels als hun buitenste bedekking. Deze stekelige dieren gebruiken hun bedekking voornamelijk als een vorm van zelfverdediging tegen roofdieren. Veel van deze dieren leven in het wild, hoewel sommige, zoals de egel, gedijen in gedomesticeerde omgevingen, vaak als huisdieren.
Stekelvarken
Het lichaam van een stekelvarken is bedekt met maximaal 30.000 scherpe stekels. Een knaagdier geassocieerd met cavia's, het stekelvarken maakt gebruik van zijn stekelige bekleding om roofdieren weg te jagen. Wanneer ze worden bedreigd met een aanval, stampen stekelvarkens meestal met hun voeten, schudden hun staart en rammelen hun stekels als een zelfverdedigingsmechanisme; Stekelvarkens zijn echter geen agressieve dieren en leven voornamelijk van planten, vruchten en wortels.
Egel
De egel is een stekelig zoogdier dat bedekt is met bruin- en witgekleurde stekels, hoewel de kop ook bedekt is met haar. Om zichzelf te beschermen tegen roofdieren, trekt de egel zijn stekels rechtop of reduceert zichzelf tot een bal om zijn kwetsbare buik uit het zicht van de roofdieren te houden. Hoewel de egel soms wordt verward met het stekelvarken, omvatten enkele van de meest opmerkelijke verschillen hun kleur, grootte en lengte van de stekels. De egel is kleiner, heeft een bruinwitte kleur en veel kortere stekels.
Kogelvis
De kogelvis is zo genoemd vanwege de manier waarop hij zichzelf opblaast tot meer dan het dubbele van zijn grootte om roofdieren en andere bedreigingen op afstand te houden. Deze vis slikt in zowel lucht als water om zichzelf op te blazen in een ronder en groter wezen; wanneer dit gebeurt, worden de scherpe stekels op zijn huid meer rechtop en prominenter. Door zijn scherpe bek leeft de kogelvis vooral op krabben, schelpdieren, zeesterren en zee-egels.
Gordeldier Hagedis
De gordeldierhagedis - niet te verwarren met een gordeldier - heeft een zeer stoere lichaamsbescherming van doornachtige schubben. Het heeft zeer gevoelige neusgaten in de vorm van buizen, waardoor het voedsel en roofdieren kan waarnemen. Wanneer bedreigd, krult de gordeldierhagedis zichzelf op, zodat zijn staart wordt verankerd door zijn kaak en zijn onbeschermde buikgebied wordt bedekt door zijn stekelige schubben. De manier waarop deze hagedis zichzelf verdedigt lijkt op de manier waarop een gordeldier zichzelf verdedigt door zichzelf ter bescherming in een bal te rollen.