Inhoud
Belangrijke soorten bacteriën werden traditioneel geclassificeerd op basis van fysieke kenmerken of reacties op verschillende soorten kleuring. De komst van moleculaire genetica heeft een zorgvuldiger verdeling van de verschillende groepen bacteriën mogelijk gemaakt. Veel wetenschappers geloven dat de oude classificatie van bacteriën in twee of meer koninkrijken moet worden verdeeld.
Kingdoms
De hoogste classificatie van levende wezens is koninkrijken. Bacteriën werden ooit ingedeeld in één koninkrijk dat bekend staat als Protista, maar veel wetenschappers beweren dat het oude koninkrijk op basis van moleculair genetisch bewijs in twee koninkrijken moet worden opgesplitst. De nieuwe koninkrijken zouden echte bacteriën zijn, Eubacteria, en oude bacteriën, Archaebacteria, die tegenwoordig in extreme omgevingen overleven. Sommigen suggereren een nieuwe fylogenetische divisie bekend als domeinen of superkingdoms, omdat de Archaebacteria zo verschillend zijn, ze kunnen worden opgesplitst in drie eigen koninkrijken: Crenarchaeota, de thermofiele bacteriën; Euryarchaeota, halofiele en methanogene bacteriën; en Korarchaeota, gevonden in warmwaterbronnen.
Phylums
Voor andere bacteriën dan Archaebacteria zijn er vijf verschillende phylums, de volgende vertakking in de fylogenetische boom. De Proteobacteriën zijn symbiotisch met planten en helpen hen stikstof uit de atmosfeer te fixeren. De Cyanobacteriën staan bekend als blauwgroene bacteriën. Eubacteriën zijn traditioneel geclassificeerde grampositieve bacteriën en hebben celwanden die andere lagen hebben dan andere bacteriën. De Spirocheten groeien in spiraalvormige kolonies. De Chlamydiae zijn intracellulaire parasieten.
Traditionele classificatie
Bacteriën kunnen worden beschreven als pathogeen (ziekteveroorzakend) of niet-pathogeen. Ze kunnen ook worden beschreven als Gram-positief of Gram-negatief. Dit verwijst naar het feit of ze al dan niet een kleurstof absorberen door gramkleuring. Grampositieve bacteriën missen een buitenste celmembraan en peptidoglycanen laten ze kleuren met kristalviolet. Gram-negatieve bacteriën hebben een buitenste celmembraan maar missen peptidoglycanen, waardoor ze niet kunnen worden gekleurd.