Inhoud
Een menselijk hart circuleert een enorme hoeveelheid bloed gedurende zijn levensduur, genoeg om een trio olie-supertankers te vullen. Het bloed reist door de vier hartkamers. Een van deze kamers, het rechteratrium, bevat de sinusknoop, die fungeert als pacemaker voor het hart. Het lichaam zenuwstelsel, neurotransmitters en hormonen reguleren de sinusknoop en spelen een grote rol in hoe het lichaam de hartslag regelt.
Elke samentrekking van de hartspier regelt de bloedstroom in de vorm van een pols of hartslag. De pols wordt gemeten in slagen per minuut. Emotionele en fysieke stress, lichaamsbeweging en andere fysieke activiteiten beïnvloeden de hartslag omdat het bloed sneller door het lichaam moet reizen om aan de vraag naar zuurstof te kunnen voldoen.
Hoe het hart 24/7 klopt
Het hart stopt niet met kloppen omdat twee tegengestelde mechanismen, het sympathische en parasympathische zenuwstelsel, synchroon werken om de hartslag te reguleren. Het constante kloppen van het hart is de verantwoordelijkheid van het parasympathische zenuwstelsel. Wanneer het sympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd, versnelt het de hartslag. Het parasympathische systeem brengt de hartslag weer naar het achtergrondniveau wanneer de hartslag hoog is.
In een deel van de hersenen dat de medulla wordt genoemd, ontvangt een hartcentrum informatie uit verschillende delen van het lichaam en besluit het het parasympathische systeem te activeren om de hartslag te vertragen of het sympathische systeem te stimuleren om de hartslag te verhogen.
Chemicaliën regelen de hartslag
Neurotransmitters zijn stoffen of chemicaliën die zenuwcellen activeren en met andere zenuw- en spiercellen kunnen communiceren. Norepinefrine (noradrenaline) en epinefrine (adrenaline) activeren het sympathische zenuwstelsel en veroorzaken een versnelling van de hartslag. Acetylcholine stimuleert het parasympathische zenuwstelsel en verlaagt de hartslag. Schildklierhormonen, die bijna alle cellen in het lichaam beïnvloeden, verhogen de hartslag. Tijdens hyperthyreoïdie zijn de schildklierhormoonspiegels abnormaal hoog en dwingen het hart om te kloppen met een snelheid die de hartspier kan beschadigen.
Pomp de hartslag op
Oefening en andere vormen van fysieke activiteit stimuleren het sympathische zenuwstelsel, waardoor het hart sneller gaat kloppen en de bloedtoevoer naar de hersenen en spieren toeneemt. Tijdens lichamelijke activiteit leveren de spieren meer bloed af naar de rechter atriumkamer van het hart, en zenuwcellen communiceren deze informatie naar het hartcentrum in de medulla. Oefening kan ervoor zorgen dat de hartslag stijgt van een basale hartslag van 60 tot 80 slagen per minuut tot een maximum van ongeveer 200 slagen per minuut, afhankelijk van de individuele genen en leeftijd. Wanneer fysieke activiteit stopt, wordt verlies van druk in de slagaders gecommuniceerd naar de medulla en het parasympathische zenuwstelsel treedt in werking, waardoor de hartslag wordt verlaagd.
De vecht- of vluchtreactie
Emotionele en fysieke stress kunnen de hartslag verhogen. Het bekijken van een film is bijvoorbeeld een passieve activiteit die de hartslag van de kijkers kan verhogen als er een achtervolging plaatsvindt. De vecht- of vluchtrespons van het lichaam wordt geactiveerd en als gevolg daarvan scheiden de bijnieren epinefrine af, een chemische stof die het sympathische zenuwstelsel stimuleert en de hartslag verhoogt. Koorts of letsel samen met een toename van de bloedtoevoer naar perifere weefsels, zoals de huid, zullen ook de hartslag verhogen via het sympathische zenuwstelsel.