Inhoud
De kern van een cel kan worden gezien als de hoofdcontrolekamer van een fabriek en het DNA is vergelijkbaar met de fabrieksmanager. De DNA-helix regelt elk aspect van het cellulaire leven en we kenden de structuur ervan pas in de jaren vijftig. Sinds die ontdekking zijn de gebieden genetica, moleculaire biologie en biochemie snel uitgebreid en nu biedt het eenvoudigweg kennen van de volgorde van een chromosoom een schat aan informatie over de innerlijke werking van de cel.
Elk mogelijk gen in de reeks
Wetenschappelijk onderzoek heeft vastgesteld dat elke drie DNA-basenparen - een codon genoemd - codeert voor een aminozuur in het uiteindelijke eiwit. Een van de belangrijkste stukjes informatie die uit de code is afgeleid, is dat elk gen begint met een adenine-thymine-guanine-codon - ATG op de DNA-sequentie. Omdat DNA dubbelstrengig is, is elke CAT - of cytosine-adenine-thymine - in de sequentie het begin van een gen op de tegenovergestelde streng. Bovendien eindigen alle genen met TAA-, TAG- of TGA-codons. Met andere woorden, een snel onderzoek van de sequentie onthult elke mogelijke locatie voor een gen, hoewel sommige korte sequenties niet actief door het organisme worden getranscribeerd.
Messenger RNA-sequenties
Bovendien stelt de genetische code ons in staat om mogelijke genen rechtstreeks te vertalen in boodschapper-RNA-sequenties. Deze informatie is belangrijk voor wetenschappers die een techniek gebruiken die RNA-interferentie wordt genoemd om genexpressie in doelcellen te blokkeren.
Eiwitsequenties
De meeste eukaryotische en sommige prokaryotische organismen verwerken mRNA-transcripten door delen van de sequentie die introns worden genoemd te splitsen of te verwijderen. Als een organisme geen RNA splitst, kan de DNA-sequentie direct worden vertaald in een eiwitsequentie. Zelfs voor die organismen die dat wel doen, zijn splitsingsplaatsen algemeen bekend, wat betekent dat de eiwitsequentie kan worden geraden of experimenteel kan worden bepaald.
mutaties
Als het genoom van een organisme al in kaart is gebracht, kan de DNA-sequentie van een individu worden geanalyseerd op mutaties - dit concept is de basis voor menselijk genetisch onderzoek. Artsen kunnen nu met redelijke nauwkeurigheid vaststellen hoe kwetsbaar een persoon is voor ziekten die worden veroorzaakt door DNA-mutaties. Vrouwen met een familiegeschiedenis van borstkanker kunnen bijvoorbeeld worden gecontroleerd op mutaties in de BRCA-genen, wat zou wijzen op een hoog risico op toekomstige borstkanker.
Beperkingssites
De meeste soorten bacteriën produceren enzymen genaamd restrictie-endonuclease - de cellen zijn kwetsbaar voor virussen die schadelijk vreemd DNA kunnen invoegen. Restrictie-enzymen bestrijden de tactiek door dubbelstrengs DNA op specifieke sequenties te splitsen. Moleculaire biologen en microbiologen kunnen in het laboratorium gezuiverde enzymen gebruiken om DNA te knippen. Restrictiesamenvattingen zijn krachtige hulpmiddelen die wetenschappers ter beschikking staan, dus als de DNA-sequentie bekend is, zijn de restrictiesites op die sequentie ook bekend.