Inhoud
Wolfraam is een staalgrijs, zwaar metaal - chemisch symbool "W", atoomnummer 74 en een atoomgewicht van 183,85. Het werd geïsoleerd in 1783 en heette oorspronkelijk Wolfram. Het is hard en dicht, met het hoogste smeltpunt van alle metalen (3.422 graden Celsius of 6.192 graden Fahrenheit) en de grootste treksterkte van alle metalen bij temperaturen boven 1.650 graden Celsius (3.000 graden Fahrenheit). Deze eigenschappen zijn de redenen voor het meeste commerciële gebruik van wolfraam.
Zuiver wolfraam
De gloeiende gloeidraad van gloeilampen is gemaakt van puur wolfraam. Wolfraam zit ook in het startfilament van fluorescerende bollen en filamenten van kathodestraalbuizen. Deze toepassingen vereisen een grote treksterkte bij zeer hoge temperaturen. Gloeidraad vertegenwoordigt het grootste gebruik van wolfraam. Van puur wolfraam worden ook verwarmingselementen gemaakt voor elektrische ovens die worden gebruikt in smeltinstallaties en gieterijen. Zuiver wolfraam vormt ook het elektronenstraaldoel in de vacuümbuizen die röntgenstralen produceren voor medische en industriële beeldvorming. Het pure metaal wordt ook gebruikt voor loodvrije visgewichten, loodvrije jachtgeweerpellets, lasstaven en in hightech gewogen darts die worden gebruikt voor sportwedstrijden.
Wolfraamcarbide
De meeste dingen gemaakt van wolfraam zijn eigenlijk gemaakt met wolfraamlegeringen, dit zijn mengsels van wolfraam met andere metalen. Wolfraam gelegeerd met koolstof vormt bijvoorbeeld ongelooflijk hard wolfraamcarbide. Dit materiaal wordt gebruikt in golfclubs, boren, slijpbramen, draaibankbits, zaagbladen, snijwielen, freesbits, draadtrekmatrijzen, waterstraalsnijders en pantserdoorborende artilleriegranaten. Het wordt ook gebruikt voor sieraden, voornamelijk ringen. Wolfraamcarbide kan ured afwerkingen of een hoogglans zilverachtige polish hebben. Omdat hardmetaal zo hard is, is de afwerking bestand tegen deuken, krassen en slijtage. Het is bijna net zo zwaar als goud, dus hardmetalen ringen hebben een bevredigend "gewicht" tijdens het dragen.
Andere wolfraamlegeringen
Wolfraam is gelegeerd met verschillende combinaties van ijzer, koper, nikkel, kobalt en / of molybdeen. De meest voorkomende metallische wolfraamlegeringen combineren 90-95 procent wolfraam met nikkel en ijzer. Het toevoegen van kobalt aan de legering verbetert de sterkte en ductiliteit. Het ijzer vervangen door kobalt verbetert de slijtvastheid aanzienlijk. Het vervangen van het nikkel-ijzer door koper produceert een sterke, slijtvaste legering met goede elektrische geleidbaarheid. Het toevoegen van molybdeen aan het nikkel-ijzermengsel verbetert de sterkte maar vermindert de ductiliteit. Alle metalen wolfraamlegeringen zijn erg dicht.
Producten van wolfraamlegering
Metallische wolfraamlegeringen zijn ongeveer even effectief als lood voor het blokkeren van straling, met het voordeel dat ze niet giftig zijn. Wolfraamlegeringen worden gebruikt om stralingsschermen en containers te maken voor de radioactieve materialen die worden gebruikt in bepaalde medische beeldvormingsapparatuur. Wolfraamlegeringen worden ook gebruikt voor het balanceren van gewichten in computerschijven en racewagens, inertiedempers voor besturingsoppervlakken van vliegtuigen, fragmentatie-artilleriegranaten, bunkervormige bommen, betonnen doordringende kogels en slijtvaste elektrische schakelcontacten in hoogspanningsapparatuur.