Inhoud
De staat Connecticut herbergt vele soorten spinnen, waarvan de meeste onschadelijk zijn - met enkele gevaarlijke uitzonderingen. Veel voorkomende spinnen zijn huisspinnen, springende spinnen, papa lange benen, wolfspinnen en orb-weversspinnen. Giftige spinnen zijn bruine kluizenaarspinnen en zwarte weduwe-spinnen.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Connecticut herbergt vele soorten spinnen. De meest voorkomende huishoudelijke spinnen brengen weinig of geen schade toe aan mensen, zoals springende spinnen en papa lange benen. Twee potentieel gevaarlijke giftige spinnen zijn bruine kluizenaarspinnen en zwarte weduwe-spinnen.
Gemeenschappelijke Connecticut-spinnen
Talrijke spinnensoorten leven in Connecticut. De gewone huisspin leeft graag in de huizen van mensen en geeft de voorkeur aan zolders en kelders. Ze maken vaak kleine webben in de hoeken van een huis. Deze spinnen hebben gestreepte poten en donkerbruine lichamen met lichtere ontwerpen. Dit is de meest voorkomende binnenspin soort in Connecticut.
De bijna alomtegenwoordige papa lange benen spinnen zijn overwegend buitenshuis. Ze wonen rond boomstammen. Aangenaam genoemd, bezitten ze extreem lange benen in verhouding tot hun lichaam.
De kleine springende spin varieert van minder dan een halve inch lang tot zelfs korter. Springende spinnen hebben stevige, gemarkeerde benen en harige lichamen en genieten van zonnige gebieden. Zoals hun naam al doet vermoeden, springen ze van hun draden naar hun prooi.
Een opvallende spin, de gemarmerde orb-weversspin vertoont een levendige, grote buik met oranje, bruine, paarse en gele vlekken en vlekken. Deze orb-weversspinnen bevinden zich in bosrijke gebieden en in de buurt van struikgewas en vochtige omgevingen. Ze maken verticale banen met een signaaldraad in het midden om prooien te detecteren.
Wolfspinnen, met hun grote, grijsbruine hirsute lichamen, kunnen een sensatie opwekken door een persoon die er een vindt. Deze indrukwekkende spinnen geven de voorkeur aan deuren en ramen van huizen of tuinen.
Giftige Connecticut-spinnen
Hoewel de meeste spinnen in Connecticut geen grote schade toebrengen aan mensen, kunnen twee soorten gevaarlijk of zelfs dodelijk zijn. Zwarte weduwe en bruine kluizenaarspinnen bevatten giftig gif.
Niet-inheemse bruine kluizenaarspinnen leven tussen houten of rotshopen en onder portieken. Ze bereiken ongeveer een halve centimeter lang en hebben lange benen. Achter hun ogen is een donkere vioolvorm. Deze spinnen worden ook viool- of fiddleback-spinnen genoemd. Bruine recluses kunnen variëren van bruin tot geel. Ze krijgen de naam kluizenaar vanwege hun schichtig gedrag. De beet van een bruine kluizenaar presenteert zich zo klein met lokale pijn die de komende uren toeneemt. Uiteindelijk groeit het getroffen gebied, wordt het rood en genereert het soms een blaar die kan zweren. Bruine recluse beten kunnen antibiotica vereisen en het kan maanden duren om volledig te genezen. In sommige gevallen ontwikkelen mensen een systeembrede reactie. Ernstige symptomen vereisen medische behandeling door een arts.
De beruchte zwarte weduwenspin leeft in een vergelijkbare habitat als de bruine kluizenaar en geeft de voorkeur aan houtstapels en kelders. Twee zwarte weduwe-varianten wonen in Connecticut. De zuidelijke zwarte weduwe komt minder vaak voor, omdat hij zich aan de noordrand van zijn bereik bevindt. Het geeft de voorkeur aan menselijke structuren. De noordelijke zwarte weduwe geeft de voorkeur aan bossen. Zwarte weduwen kunnen ongeveer een halve inch lang worden. De levendige rode tot oranje zandlopervorm op het zwarte lichaam van de vrouw is direct herkenbaar. De mannetjes hebben rode en witte aftekeningen aan de zijkanten van hun lichaam. De beet van het mannetje vormt geen gevaar. Vrouwtjes bijten ter verdediging wanneer hun web verstoord is. De beet van het vrouwtje kan snel tot complicaties leiden. Een arts of gifcentrum moet worden geraadpleegd, maar de gewonde persoon moet kalm blijven om een verhoogde gifstroom te voorkomen. Binnen 20 tot 40 minuten van een vrouwelijke zwarte weduwebeet, verspreidt pijn zich door de buik, rug en ledematen. Krampen en hevige pijn rechtvaardigen een ziekenhuisbezoek. Antigif kan al dan niet vereist zijn. Zwangere vrouwen, jonge kinderen en ouderen lopen een groter risico op het bijten van een zwarte weduwe.