Inhoud
- A Refresher: The Role of Mutations in Evolution
- Dus hoe is dit van toepassing op virussen?
- Wat betekenen deze resultaten?
Evolutie vormde niet alleen de manier waarop onze planeet er vandaag uitziet, maar blijft de wereld elke dag op kleine schaal veranderen. En hoewel je (meestal) niet kunt zien hoe organismen van dag tot dag evolueren, heeft elk kleinschalig evolutionair evenement het potentieel om ons als soort te beïnvloeden. Een voorbeeld: microben, zoals bacteriën en virussen. Omdat ze zo snel evolueren, bieden microben een glimp van hoe evolutie op een versnelde tijdlijn gebeurt en een voorbeeld van hoe evolutie de menselijke gezondheid kan beïnvloeden, soms met desastreuze effecten.
Hoewel wetenschappers de evolutie van microben al eeuwen bestuderen, ontdekten onderzoekers onlangs een nieuw evolutiepad dat ons begrip van hoe virussen zich aanpassen aan hun omgeving verdiept. Lees verder om meer te weten te komen over hoe evolutie onze relatie met microben vormt, en de nieuwe ontdekkingen die een nieuwe laag van complexiteit toevoegen aan virale evolutie.
A Refresher: The Role of Mutations in Evolution
Terwijl de biodiversiteit op aarde vandaag spreekt tot de diepgaande effecten van evolutie, vindt evolutie plaats op microschaal met willekeurige genetische veranderingen. Een genetische mutatie die het resulterende eiwit verandert op een manier die het reproductieve succes van een organisme ten goede komt, zoals het verhogen van de energie-efficiëntie of het verhogen van de weerstand tegen ziekten, is waarschijnlijker van generatie op generatie. Aan de andere kant is het minder waarschijnlijk dat genetische mutaties die het resulterende eiwit op een negatieve manier veranderen en het reproductieve succes van individuen verminderen, en kunnen worden afgebouwd uit de genenpool.
De eenvoudigste manier om vandaag de evolutie in actie te zien, is in antimicrobiële resistentie. Bacteriën en virussen behoren tot de snelst muterende soorten, omdat ze extreem snel repliceren (vooral in vergelijking met mensen). Dit betekent dat ze zowel snel als snel mutaties kunnen verwerven die generaties groei ondergaan die nuttige mutaties versterken en schadelijke mutaties verminderen. Genetische mutaties die antibioticaresistentie bieden, bieden bijvoorbeeld een sterk reproductief voordeel voor de bacteriën die ze hebben, en daarom is de ontwikkeling van zeer resistente superbugs zo'n probleem voor de volksgezondheid.
Dus hoe is dit van toepassing op virussen?
Virussen gebruiken ook genetische mutaties om te evolueren en het vermogen te behouden om gastheercellen te infecteren. Virussen infecteren hun gastheren door specifieke receptoren op gastheercelmembranen te identificeren - receptoren waarmee ze de cel kunnen binnendringen. Speciale gastheer-identificatie-eiwitten op het virus hechten zich aan de gastheerreceptoren, zoals een slot dat in een sleutel past. Het virus kan vervolgens de cel binnenkomen (de host infecteren) en het hosts-systeem "kapen" om meer virussen te genereren.
Virussen volgen de standaard "regels" voor evolutie en genetische mutaties kunnen hun vermogen om een gastheer te infecteren beïnvloeden. Een genetische mutatie die effectievere 'sleutels' creëert, heeft bijvoorbeeld voordelen voor het virus. Aan de andere kant kunnen genetische mutaties aan de "sloten" van de gastheren een virus buitensluiten. Zie het als een kat-en-muisspel: het virus is voorstander van mutaties waardoor het hosts kan beïnvloeden en efficiënter kan reproduceren, terwijl de gastheer voorstanders is van mutaties die het beschermen tegen de virale infectie.
Hoewel deze basisprincipes van evolutie niet nieuw zijn, ontdekken wetenschappers het nu pas hoe flexibele virussen kunnen de beste 'sleutel' zijn om nieuwe hosts te infecteren.
Nieuw onderzoek, gepubliceerd in Wetenschap ontdekte in 2018 dat virussen ook de manier kunnen aanpassen waarop hun genen worden omgezet in eiwitten. In plaats van het algemene 'één gen, één eiwit'-paradigma te volgen, ontdekten de onderzoekers dat virussen zich aan hun omgeving konden aanpassen door meerdere verschillende eiwitten van hetzelfde gen te maken. Met andere woorden, de virussen zouden één gen kunnen gebruiken om twee totaal verschillende "sleutels" te maken, die in twee gastheer "sloten" passen.
Wat betekenen deze resultaten?
Hoewel het te vroeg is om de volledige impact van deze nieuw ontdekte vorm van evolutie te begrijpen, kan het ons helpen om overloopinfecties te begrijpen, die optreden wanneer een ziekte die begint bij de ene soort, in een andere soort kan verschijnen. Aangezien SARS, Ebola en HIV allemaal begonnen als overloopoverdracht, is het gemakkelijk in te zien waarom begrip van overloopinfecties belangrijk is voor de volksgezondheid.
Natuurlijk laat het ook zien dat evolutie niet alleen op een genetisch niveau gebeurt. En dit nieuw ontdekte evolutionaire fenomeen kan ons inzicht geven in waar sommige infectieziekten vandaan kwamen en waar het veld naartoe gaat.