Inhoud
Net onder het borstbeen of borstbeen en boven het hart is de H-vormige thymus een lymfoïde systeemorgaan dat actief is in het immuunsysteem van het lichaam. Het is het grootst tijdens de kindertijd en puberteit, wordt kleiner met de leeftijd, totdat het op oudere leeftijd meestal wordt vervangen door vetweefsel. T-cellen beginnen als ongedifferentieerde witte bloedcellen die lymfocyten worden genoemd in het beenmerg. Ze reizen door het bloedsysteem naar de thymus, waar ze rijpen tot T-cellen die zich verdedigen tegen virussen, bacteriën, schimmels en andere ziekten.
Aankomst in de Thymus
Lymfocyten bewegen naar de cortex van de thymus. Hier omringen epitheel reticulaire cellen, ook wel thymische verpleegcellen genoemd, de lymfocyten. De verpleegkundige cellen selecteren en transformeren lymfocyten in T-cellen, wat staat voor van thymus afgeleide cellen. De functie van de T-cellen in de thymus is om het selectie- en rijpingsproces te ondergaan dat ze in componenten van het immuunsysteem verandert. Het transformatieproces is complex en duurt ongeveer een maand. De thymus is als een trainingsschool voor lymfocyten, en slechts ongeveer 95 procent van de binnenkomende lymfocyten haalt het door.
Potentiële T-cel selectie
Na het binnentreden van de thymuscortex omringt een isolatiebarrière van verschillende soorten thymuscellen de potentiële T-cellen. De barrière voorkomt blootstelling aan de lichaamseigen cellen zodat de ongedifferentieerde lymfocyten niet gevoelig worden voor hen. Na barrièrevorming testen de verpleegcellen de zich ontwikkelende T-cellen door ze bloot te stellen aan vreemde en zelfantigenen. De lymfocyten die vreemde antigenen niet kunnen herkennen of zelfantigenen herkennen, worden negatief geselecteerd en worden gedood door macrofagen, een ander soort witte bloedcellen. De lymfocyten die vreemde antigenen herkennen, overleven en ondergaan verdere training.
Verdere specialisatie
Eenmaal geselecteerd als mogelijke T-cellen, ontwikkelen lymfocyten zich verder door blootstelling aan vele soorten moleculen uitgescheiden door groepen epitheelcellen in de medulla-gebieden van de thymus.Door herhaalde chemische signalen tussen verpleegcellen en lymfocyten ontwikkelen lymfocyten zich geleidelijk tot drie basistypen van gespecialiseerde T-cellen van het immuunsysteem. In tegenstelling tot gegeneraliseerde witte bloedcellen - zoals macrofagen, die een breed scala aan antigeenproducerende ziekteverwekkers aanvallen - reageren de T-cellen op slechts een enkel antigeen, zoals een specifiek virustype of een bepaalde bacteriestam. Omdat er zoveel mogelijke infectieuze agentia zijn, wordt geschat dat een thymus 25 miljoen tot een miljard verschillende T-cellen produceert.
Definitieve vormen
Nadat T-cellen hebben gereageerd op de selectie en training in de thymus, worden drie basistypen gevormd: cytotoxische, helper- en regulatoire T-cellen. Cytotoxische T-cellen, of dodelijke T-cellen, hebben een lock-and-key-opstelling met een specifiek antigeen gebonden aan een normale component van cellen bekend als een belangrijk histocompatibiliteitscomplex. Ze houden vast aan het antigeen waarvoor ze zijn geprogrammeerd en doden de geïnfecteerde cel. Helper T-cellen vallen geen indringers aan of doden ze niet, maar fungeren als coördinatoren tussen andere componenten van het immuunsysteem. Regulerende T-cellen zijn het resultaat van modificatie door afgeronde thymusstructuren genaamd Hassalls-bloedlichaampjes. De bloedlichaampjes identificeren afgewezen T-cellen waarvan werd gevonden dat ze de lichaamsweefsels van het lichaam aanvielen, maar werden op de een of andere manier niet gedood en veranderen ze in politieagentencellen die andere schurken afgewezen cellen vernietigen die anders auto-immuunproblemen zouden veroorzaken. Zodra de T-cellen volwassen zijn, komen ze in de bloedstroom en de lymfeklieren om hun werk te doen.