Inhoud
- Soorten indicatiesoorten
- The Wood Stork (Mycteria americana)
- Pepermot (Biston betularia)
- Rivierotters (Lontra canadensis)
- kikkers
- Bokkenhoorn Weegbree (Plantago coronopus)
- Algenbloei
- korstmossen
We definiëren een indicator in de biologie als een organisme dat de aanwezigheid of het ontbreken daarvan een duidelijk signaal geeft over de omgevingscondities. Afhankelijk van het organisme kan het uiterlijk zowel een gezond als een ongezond ecosysteem aangeven. Deze indicatoren kunnen informatie onthullen over vele factoren in een omgeving, waaronder vervuilingsniveaus, zoutgehalte, temperatuur en de beschikbaarheid van voedingsstoffen of voedsel.
Soorten indicatiesoorten
Er zijn veel voorbeelden van indicatorsoorten. Indicatorsoorten kunnen van alles zijn, van bacteriën tot meer complexe organismen zoals planten en dieren. Hoewel alles is geëvolueerd om binnen bepaalde drempels te leven, zijn alle organismen indicatoren van iets; velen worden als bijzonder gevoelig beschouwd en geven een goede indicatie van de initiële veranderingen in omgevingsomstandigheden.
The Wood Stork (Mycteria americana)
Het gebrek aan houtooievaars in everglade-ecosystemen in de Verenigde Staten geeft aan dat het milieu niet geschikt is om het overvloedige waadvogelleven in stand te houden. Ooievaars bloeiden ooit in deze wetland-omgevingen door zich te voeden met kleine zoetwatervis. Natuurbeschermers gebruiken houten ooievaars als voorbeeld voor de gezondheid van de everglades. Het succes van waterbeheerherstel op populaties van ooievaars helpt om aan te geven of inspanningen de algehele everglade-omstandigheden verbeteren om al het leven van vogels, vissen, dieren en planten te ondersteunen.
Pepermot (Biston betularia)
De evolutionaire veranderingen van de gepeperde mot in Groot-Brittannië in de jaren 1950 van wit naar zwart waren een indicatie van de hoge niveaus van vervuiling in de regio. De theorie gaat dat als gevolg van de bomen die zwaar bedekt zijn met zwart roet, dit selectieve druk uitoefende op de motten met donkerdere melatoninepigmentaties, omdat lichtere motten gemakkelijk werden gezien door vogels. De donkere motten waren meer gecamoufleerd en daarom reproductiever succesvol. Later in de jaren zeventig vonden onderzoekers lagere percentages van de donkerdere motten, waarvan werd gedacht dat ze te wijten waren aan minder koolvervuiling door de bomen en daarom was het wederom voordelig om bleker te zijn.
Rivierotters (Lontra canadensis)
Rivierotters feesten meestal op rivierkreeft en vis, maar ook op andere ongewervelde dieren, amfibieën en kleinere zoogdieren. Als een van de meest voorkomende voorbeelden van keystone-soorten en toproofdieren, zijn otters meestal de eersten die beginnen te dalen als er een probleem lager in de voedselketen is. Het succes van herintroducties van rivieroters is gebruikt om de gezondheid van zoetwaterecosystemen te beoordelen.
Rivierottergezondheid is ook gebruikt om de kwikvervuiling in een omgeving te bepalen. Bioaccumulatie is wanneer chemicaliën of zware metalen zich geleidelijk ophopen in een organisme. Omdat bioaccumulatoren van kwik en rivierotters bovenaan de voedselketen staan, zullen ze waarschijnlijk de eerste zijn die tekenen van kwikvergiftiging vertonen.
kikkers
Kikkers hebben een zeer semi-permeabele huid die vochtig moet blijven om te kunnen ademen.Hun huid maakt ze bio-indicatoren voor de gezondheid van hun omgeving, omdat ze kwetsbaar zijn voor het absorberen van chemische verontreinigende stoffen in hun habitat. Veel kikkers hebben levensfasen die gebruik maken van zowel terrestrische als zoetwaterecosystemen, waardoor ze ook gevoelig zijn voor omgevingsstressoren zoals een verandering in temperatuur en UV-straling.
Bokkenhoorn Weegbree (Plantago coronopus)
Sommige plantensoorten hebben mechanismen ontwikkeld voor het omgaan met zout in de bodem, zoals zoutuitsluiting en cellulaire osmotische aanpassing. Planten die deze mechanismen niet hebben, kunnen niet groeien in gebieden met een hoog zoutgehalte. Bucks horn weegbree is een nuttig ecologisch voorbeeld van zoutconcentratie in Australische bodems omdat de bladeren roder worden naarmate het zout in de bodem toeneemt.
Algenbloei
Algenbloei kan wijzen op een verandering in de omgeving. Een toename van voedingsstoffen door afspoeling van sedimentatie kan een algenbloei veroorzaken. Algenbloei kan ook correleren met natuurlijke seizoensgebonden veranderingen in de beschikbaarheid van voedingsstoffen. De concentratie van algen in een gebied is ook een nuttige indicator voor gradiënten in de beschikbaarheid van voedingsstoffen in een waterlichaam.
korstmossen
Korstmossen zijn een combinatie van verschillende schimmels en algen of bacteriesoorten. Verschillende functionele eigenschappen en responsen van korstmossen komen voor op basis van luchtvervuiling en temperatuur. Daarom is de aanwezigheid van verschillende soorten korstmossen nuttig voor het bepalen van de effecten van verstedelijking op het milieu. Bijvoorbeeld, middelgrote tot hoge niveaus van verstedelijking zijn gecorreleerd met korstmossen gemaakt van chlorococcoïde groene algen en die met foliose smalle lobben. Verstedelijkte gebieden met een lage dichtheid hebben daarentegen meer cyanolichens en Trentepohlia algen korstmossen met een korstvorming.