Inhoud
Vervuiling verstoort een ecosysteem het duidelijkst wanneer giftige chemicaliën planten en dieren in het wild doden. Maar zelfs wanneer een vervuilende chemische stof de groei stimuleert, kan dit een destructief effect hebben op het delicate evenwicht van een ecosysteem. Sommige soorten voedselrijke vervuiling veroorzaken een snelle toename van de groei van planten en algen; dit staat bekend als eutrofiëring. De resulterende veranderingen in pH en zuurstofgehalte kunnen een verwoestend effect hebben op de biodiversiteit.
Wat is eutrofiëring?
In een eutrofiëringscyclus ontvangt een waterlichaam een instroom van natuurlijke of door de mens gemaakte chemische voedingsstoffen. Deze voedingsstoffen stimuleren een snelle groei, met name voor eenvoudige algen en planten die het wateroppervlak bevolken. De fotosynthetiserende organismen overtreffen andere dieren en planten en domineren het ecosysteem.
De overmaat aan eenvoudig plantenleven verandert de chemische samenstelling van het ecosysteem, waarbij dieren en planten worden gedood die zich niet kunnen aanpassen aan snel veranderende omstandigheden, terwijl de populatie van enkele planten en dieren wordt gestimuleerd. Als gevolg hiervan neemt het totale aantal verschillende soorten dat in het milieu leeft af, waardoor de biodiversiteit wordt geëlimineerd en het systeem minder ecologisch robuust wordt.
Voorwaarden voor eutrofiëring
Eutrofiëring begint wanneer anorganische voedingsstoffen, voornamelijk stikstof en fosfor, in een waterlichaam stromen. Deze chemicaliën kunnen afkomstig zijn van natuurlijke bronnen zoals periodieke overstromingscycli in graslanden. De meeste snelle stijgingen van anorganische chemicaliën komen echter voort uit menselijke interferentie, inclusief afspoeling van gazons of kunstmestfabrikanten. De introductie van salpeterzuur en fosforzuur maakt van het milieu een tijdelijk zuurrijk toevluchtsoord voor planten.
Algenbloei en pH
De eenvoudigste, snelst bewegende organismen profiteren het meest effectief van deze voedingsstoffenafgifte. Fotosynthetiserende algen bedekken het meer of vijveroppervlak en strijden om licht. De chemische bijproducten van dit fotosyntheseproces verhogen de pH van het water, waardoor het eenvoudiger wordt. Gevoelige organismen die niet kunnen overleven onder deze chemische omstandigheden zullen sterven, terwijl hardere dieren die zich voeden met algen, bevolkingsgroei zullen ervaren.
Organische stof en pH
Naarmate de tijd verstrijkt, raken de anorganische voedingsstoffen op en beginnen de algen te sterven. De stervende algen vallen op de bodem van het meer en vallen uiteen. Bacteriën die deze organische stof ontleden, logen zuurstof uit het water en produceren zure bijproducten. Bodemvoedende dieren die het lage zuurstofgehalte en de lage pH-waarde niet aankunnen, sterven af, waardoor de biodiversiteit van het milieu afneemt.