Inhoud
Er zijn ongeveer 49 soorten dolfijnen bekend. Binnen deze 49 soorten zijn ze opgedeeld in verschillende families: oceanische dolfijnen (38 soorten), bruinvissen (7 soorten) en vier verschillende soorten rivierdolfijnen.
Een ding dat al deze dolfijnen delen is hun gehoor. Dolfijngeluiden en gehoor, ook bekend als SONAR en echolocatie, bieden dolfijnen geavanceerde communicatietechnieken die vergelijkbaar zijn met hoe mensen met elkaar communiceren. Het gehoorbereik van dolfijnen is ook breder dan dat van veel soorten, waardoor ze specifieke geluidszandfrequenties kunnen horen die mensen niet kunnen horen.
Zintuigen horen
Dolfijnen gebruiken kleine ooropeningen aan beide zijden van hun hoofd om te luisteren naar of geluiden te horen. Deze kleine openingen zijn wat ze meestal zouden gebruiken om te horen als ze niet onder water zijn. Om geluiden onder water te horen, maken ze gebruik van hun onderkaakbeen, dat geluiden naar hun middenoor geleidt.
Dolfijngeluiden worden gebruikt voor communicatie tussen dolfijnen en om objecten en organismen onder water te lokaliseren. Er zijn zelfs aanwijzingen dat dolfijnen met elkaar 'praten' en bepaalde geluiden als namen toewijzen.
Echolocation
Dolfijnen gebruiken echolocatie onder water, net als walvissen. Met echolocatie kunnen dolfijnen objecten onderwater lokaliseren door geluidsgolven te verzenden. Ze genereren een hoge geluidspuls of klikken in hun voorhoofd die signalen in het water laten klinken. De echo die wordt geproduceerd door het geluid dat van objecten afketst, helpt de dolfijnen bij het lokaliseren van de objecten, zelfs bij het bepalen hoe ver de objecten zich bevinden.
De dolfijnen voelen de terugkerende geluidstrilling door de pulsen op hun kaken te voelen. Elk object of dier onder water maakt verschillende echo's, die de dolfijnen kunnen onderscheiden. Echolocatie helpt dolfijnen om niet alleen de afstand van een object te bepalen, maar ook de aard, vorm en grootte van het object. Het werkt omdat water een uitstekende geluidstransmitter is, die geluid vijf keer sneller kan uitzenden dan lucht.
Dolfijnen gebruiken dit om met elkaar te communiceren, de locatie van roofdieren te begrijpen en voedsel te vinden / vangen.
Andere dieren die echolocatie gebruiken, zijn onder meer:
Er is ook bewijs dat aan blinde mensen kan worden geleerd echolocatie te gebruiken.
SONAR
SONAR (Zound Navigation EENnd Rveroudering) is de methode die dolfijnen en walvissen gebruiken bij het navigeren onder troebel water. Zoals uitgelegd in echolocatie, gebruiken ze de geluidstransmissies die weerklinken om dingen te lokaliseren. Zelfs als het onder water donker is, kunnen ze nog steeds voedsel vinden en gevaarlijke plaatsen vermijden. Dolfijnen produceren twee soorten geluiden, het hoge fluitende geluid en het ratelende of klikkende geluid. De fluitjes fungeren als communicators, terwijl de rammelaars of klikken fungeren als de SONAR.
Hoorzitting Vergelijkingen
Om de kwaliteit van het gehoor van dolfijnen beter te begrijpen, kan het worden vergeleken met het gehoor van mensen, honden en walvissen. Dolfijnen hebben scherpere zintuigen en een groter bereik dan mensen. Het menselijke gehoorbereik is geluiden van 20 Hz tot 20 KHz, terwijl het dolfijn-gehoorbereik 20Hz tot 150 KHz is. Dit betekent dat dolfijnen zeven keer beter kunnen horen dan mensen.
Wanneer honden met mensen worden vergeleken, kunnen honden ook veel beter horen dan mensen. Honden kunnen hoge frequenties horen die de mens niet kan horen en ongeveer twee keer beter. De dolfijn heeft echter een gehoorbereik dat veel groter is dan dat van honden (ongeveer vijf keer beter dan honden). Van alle zoogdieren kunnen dolfijnen sommige geluiden met de hoogste frequentie horen en produceren.
In vergelijking met walvissen worden dolfijngeluiden meestal gecommuniceerd met behulp van hoge frequenties, terwijl walvissen vaak lage frequenties gebruiken. De walvissen kunnen echter op grotere afstanden (enkele honderden of kilometers afstand) communiceren dan dolfijnen.