Inhoud
Een ecosysteem kan zo klein zijn als een plas water, of zo groot als een woestijn. Het kan worden gedefinieerd als een specifiek gebied dat bestaat uit levende organismen - bijvoorbeeld flora en fauna - en de niet-levende factoren waaruit hun habitat bestaat. Binnen dat ecosysteem is een beperkende voedingsstof een relatief zeldzaam natuurlijk voorkomend element. Groei vindt alleen plaats zolang de voedingsstof beschikbaar is.
Zoetwater Ecosytems
••• ueuaphoto / iStock / Getty ImagesMeren en rivieren zijn zoetwatersystemen die afhankelijk zijn van fosfor en stikstof om de balans tussen planten en dieren te behouden. Over het algemeen is fosfor de beperkende voedingsstof in zoetwatersystemen, wat betekent dat minder fosfor van nature in rivieren en meren voorkomt dan stikstof; dit beperkt de hoeveelheid planten die in een waterlichaam kan groeien. Wanneer de fosforhoeveelheden stijgen, groeien planten tot hinderniveaus, waardoor rivieren verstikken en navigatie moeilijk wordt. In meren, overtollige fosfor brandt algenbloei die water van zuurstof uitput en kan leiden tot visdoden; dit fenomeen staat bekend als eutrofiëring. Overtollig fosfor komt waterlichamen uit de afvoer van kunstmest op gazons en rioolwaterzuiveringsinstallaties.
Mariene ecosystemen
Stikstof en fosfor komen beide van nature voor in de oceaan, waar ze de groei ondersteunen van waterplanten waar schelpdieren en andere mariene organismen zich mee voeden. Stikstof is meestal de beperkende voedingsstof die oceaanecosystemen in evenwicht houdt. Wanneer het in hoeveelheid toeneemt, kan fytoplanktonbloei ontstaan. De microscopische plant groeit met een versnelde snelheid en vormt een groen schuim op het wateroppervlak in de buurt van het land. Overtollig stikstof komt oceaanecosystemen binnen via afvoer van regenwater en verbranding van fossiele brandstoffen.
Terrestrische ecosystemen
••• theJIPEN / iStock / Getty ImagesPlanten die in ecosystemen op het land leven, zoals een bos, hebben dertien verschillende mineralen nodig om te leven. Wanneer een van deze voedingsstoffen ontbreekt of onvoldoende is, wordt het beschouwd als een beperkende voedingsstof. Fosfor en stikstof zijn meestal beperkende voedingsstoffen omdat planten dagelijks grote hoeveelheden ervan nodig hebben. Micronutriënten zoals ijzer en boor kunnen echter beperkende voedingsstoffen zijn als ze schaars zijn, terwijl er voldoende hoeveelheden stikstof en fosfor bestaan. Een bodemvoedingsstof met een beperkt aanbod resulteert in een groeiachterstand of een lager aantal planten in een ecosysteem.
Impact op ecosystemen
Beperkende voedingsstoffen zijn belangrijk omdat ze bepalen hoeveel planten er beschikbaar zijn voor dieren om zich te voeden. Dit beïnvloedt hoeveel dieren in een bepaalde habitat kunnen leven. Wanneer een beperkende voedingsstof te schaars is, neemt de populatie van dieren af; wanneer het toeneemt, zwellen dierenpopulaties. De beperkende voedingsstof in een ecosysteem moet niet worden verward met beperkende factoren zoals voedsel, onderdak, temperatuur en ruimte, die allemaal van invloed zijn op de opkomst en ondergang van dierenpopulaties. De term "beperkende voedingsstof" verwijst naar een element dat wordt gebruikt bij de productie van voedsel, maar niet het voedsel zelf.