Inhoud
Dennen zijn wetenschappelijk gedefinieerd als een gymnosperm, wat betekent dat ze 'naakte zaden' dragen. Dennen worden ook beschouwd als een conifeer, een term die vergelijkbaar is, maar niet identiek aan het gymnosperm. Pijnbomen produceren dennenappels, die in mannelijke of vrouwelijke vormen voorkomen. De mannelijke kegels zijn lange, zachte, vezelige structuren die in de lente zijn gemaakt, terwijl de vrouwelijke kegels het harde geschubde object zijn dat meestal wordt aangeduid als een dennenappel.
Basisprincipes van een pijnboom
Zoals alle planten hebben dennen de basisingrediënten zonlicht, water en koolstofdioxide nodig om te overleven. Zonder deze ingrediënten zou fotosynthese niet kunnen optreden en zou de pijnboom niet overleven. Met deze ingrediënten kan de pijnboom zonlicht omzetten in energie en plantensuikers maken, die essentieel zijn voor de overleving van de plant. Ook belangrijk zijn voedingsstoffen die door de wortels van een groeiende boom uit de grond worden opgenomen.
Droge bodem
Een pijnboom kan groeien in zure of alkalische omstandigheden, maar de groeiende behoefte aan een goed doorlatende en zandige grond komt het meest voor bij de dennenfamilie. Een paar soorten zoals lodgepole en loblolly kunnen in natte gebieden groeien, maar ze zijn zeldzaam.
Zonlicht
Een pijnboom heeft veel zonlicht nodig om te groeien, dus jonge zaailingen worden zelden diep in het bos aangetroffen. In plaats daarvan hebben dennen de neiging om vuurplaatsen en verstoorde gebieden te koloniseren, waar ze de zonnestralen kunnen absorberen. Sommige soorten, zoals witte dennen, kunnen in de gedeeltelijke zon groeien, maar de meeste dennen worden geclassificeerd als schaduwintolerant.
Wind
Dennen produceren mannelijke en vrouwelijke kegels en vereisen meestal kruisbestuiving tussen verschillende individuele bomen om bevruchting te laten plaatsvinden. Bijna alle dennen zijn afhankelijk van windstromingen om het lentestuifmeel te verdelen. Stuifmeel is zelfs zo licht dat afzonderlijke stuifmeelkorrels vele kilometers door de luchtstromen kunnen rijden.
Brand
Veel dennen zijn afhankelijk van bosbranden, vooral grondbranden, voor ecologische overleving. Een grondbrand komt ten goede aan verschillende soorten dennen in verschillende delen van het land. Veel soorten zoals de zuidelijke langbladige den, de pekden en de Ponderosa-dennen ontwikkelen in een vroeg stadium van de levenscyclus dikke schors. Dit blijkt een voordeel te zijn tijdens een kleine bosbrand, want de pijnboom zal het vuur overleven, terwijl andere concurrerende bomen, vooral hardhout, dat niet zullen doen.
Laatbloeiend
Sommige dennen hebben kegels die door botanici worden gedefinieerd als serotinous. Een serotinekegel wordt van nature afgesloten door hars, maar tijdens een bosbrand zal warmte van het vuur de hars smelten en de zaden uit de dennenappel bevrijden. Dennen, lodgestokkenden, Tafelbergdennen, pekdennen en knobcone-dennen zijn slechts enkele van de soorten die brandbare kegels produceren. Geen van deze soorten produceert een kegeloogst die volledig serotineus is.
vogelstand
Een paar soorten dennen, zoals de witgeblafde den en lenige den van de Rockies, zijn afhankelijk van vogels om de zaden te verspreiden. Dit wordt meestal bereikt door de vogel het zaad te openen en het zaad te bedekken, dat ongeschonden door het spijsverteringskanaal stroomt, maar klaar voor kieming.