Inhoud
Detergensmoleculen hebben een zeer slimme eigenschap, met het ene uiteinde hydrofiel of waterminnend en het andere hydrofoob, of afgestoten door water. Door deze dubbele aard kan wasmiddel zowel water als olie aantrekken, waardoor het uw wasgoed kan reinigen. Het is ook zeer effectief bij het verminderen van de oppervlaktespanning van water door watermoleculen uit elkaar te duwen met het hydrofobe uiteinde van het wasmiddelmolecuul.
Watermoleculen en oppervlaktespanning
Water heeft unieke eigenschappen waardoor het aan het oppervlak "plakkerig" is. Elke afzonderlijke watermolecule heeft één groot zuurstofatoom en twee kleinere waterstofatomen. De waterstofatomen houden een enigszins positieve lading vast, waardoor het hele watermolecuul polair wordt. Net als kleine magneten trekken de waterstofatomen de zuurstofatomen van andere watermoleculen aan, waardoor tijdelijke waterstofbruggen in het water ontstaan.
Elke watermolecule ondervindt een trek van andere watermoleculen vanuit elke richting, maar watermoleculen aan het oppervlak hebben geen moleculen boven het oppervlak om aan hen te trekken. Deze watermoleculen hebben meer trekkracht uit het water dan het oppervlak erboven. Dit krachtverschil brengt de watermoleculen aan het oppervlak dichter bij elkaar dan in de vloeistof. De dunne, dichte laag moleculen produceert het verschijnsel oppervlaktespanning.
Wasmiddel en zeep
Wasmiddel en zeep zijn chemisch vergelijkbaar, behalve de olie die erin zit. Veel zepen gebruiken natuurlijke vetten, terwijl detergentia geraffineerde aardolie gebruiken. Zeep- en wasmiddelmoleculen hebben twee uiteinden die fungeren als een brug tussen watermoleculen en vet (vet) moleculen. Hierdoor kan de zeep of het wasmiddel uit een vuile schaal op het vet vastgrijpen en het andere uiteinde van het wasmiddelmolecuul vasthouden aan water dat wordt weggewassen.
Detergens en zeep breken oppervlaktespanning
Detergent moleculen twee uiteinden zorgen ervoor dat het de oppervlaktespanning van water kan doorbreken. Het uiteinde van het wasmiddelmolecuul dat zich hecht aan vet (vet) stoot watermoleculen af. Het staat bekend als hydrofoob, wat 'watervrees' betekent. Door te proberen weg te bewegen van de watermoleculen, duwen de hydrofobe uiteinden van de wasmiddelmoleculen naar het oppervlak. Dit verzwakt de waterstofbruggen die de watermoleculen aan het oppervlak bij elkaar houden. Het resultaat is een onderbreking van de oppervlaktespanning van het water.