Inhoud
- Frederick Griffiths Work
- Zuiveringsstap
- De stof testen
- Oswald Avery Bijdrage aan DNA Science: The Impact
Oswald Avery was een wetenschapper die vanaf 1913 werkte bij het Rockefeller Institute for Medical Research. In de jaren dertig concentreerde hij zijn onderzoek op een bacteriesoort genaamd Streptococcus pneumoniae.In de jaren veertig bedacht hij met behulp van deze bacteriën een experiment, bekend als het Avery-experiment, dat bewees dat bacteriën zonder capsules konden worden "omgezet" in bacteriën met capsules door toevoeging van materiaal uit een capsulestam.
De ontdekking werd het "transformerende principe" genoemd en door zijn experimenten ontdekten Avery en zijn collega's dat de transformatie van de bacteriën te wijten was aan DNA. De bijdrage van Oswald Avery aan de DNA-wetenschap is enorm vanwege deze ontdekking. Eerder dachten wetenschappers dat dergelijke eigenschappen door eiwitten werden gedragen en dat DNA te eenvoudig was om genen te zijn.
Frederick Griffiths Work
Averys werk na zijn toetreding tot het Rockefeller Instituut was vooral gericht op de capsule van verschillende stammen van Streptococcus pneumoniae, omdat hij dacht dat de capsule belangrijk was in de ziekte die de bacterie veroorzaakte. Hij ontdekte zelfs dat soorten zonder capsule onschadelijk waren.
Hij merkte ook op dat in Engeland in 1928 een andere wetenschapper, Frederick Griffith, erin was geslaagd om ziekte bij muizen te produceren met behulp van een levende niet-omhulde stam. Griffiths-mechanisme omvatte het injecteren van muizen met een levende niet-omhulde stam en een door hitte gedode omhulde stam. Op basis van het werk van Frederick Griffiths besloot Avery erachter te komen wat er in de onschadelijke niet-omhulde stam van de dode omhulde stam ging.
Zuiveringsstap
In de vroege jaren 1940 repliceerden Avery en zijn collega's Colin McLeod en Maclyn McCarty voor het eerst de prestatie van Griffiths bij het overbrengen van het capsulevormende vermogen van een dode omhulde stam naar een levende niet-omhulde stam. Daarna zuiverden ze de substantie die de transformatie aandreef. Door kleinere en kleinere verdunningen vonden ze dat slechts 0,01 microgram voldoende was om hun levende cellen in gecapsuleerde cellen te transformeren.
De stof testen
Avery en zijn collega's gingen vervolgens de eigenschappen van de transformerende stof beoordelen. Ze testten hun chemische samenstelling, zoals het fosforgehalte, dat aanwezig is in DNA, maar minder in eiwitten. Ze controleerden ook de eigenschappen van de stoffen voor ultraviolet lichtabsorptie.
Beide tests wezen erop dat DNA de transformerende stof is en geen eiwit. Ten slotte behandelden ze de stof met enzymen die DNA afbreken, DNA's genaamd, enzymen die RNA afbreken, RNA's genaamd, en enzymen die eiwitten afbreken. De stof had ook een molecuulgewicht dat consistent is met DNA en reageerde positief op de Dische diphenylamine-test, die specifiek is voor DNA.
Alle resultaten wezen op de transformerende substantie die DNA was, en Avery en zijn collega's publiceerden hun ontdekking in wat bekend staat als de Avery-krant in 1944.
Oswald Avery Bijdrage aan DNA Science: The Impact
Genetici van die tijd dachten dat genen waren gemaakt van eiwitten, en daarom werd die informatie door eiwitten gedragen. Avery en zijn collega's gebruikten het Avery-experiment om te stellen dat DNA het genetische materiaal van de cel was, maar merkten ook in hun artikel op dat het mogelijk was dat een andere stof die aan het DNA was gehecht en niet door hun experiment werd gedetecteerd, de transformerende stof was .
Tegen het begin van de jaren vijftig werden de ontdekkingen en bevindingen van Oswald Avery bevestigd in meer DNA-onderzoeken, die bevestigden dat DNA in feite het informatiemolecuul van de cel was, waardoor structurele en biochemische eigenschappen van generatie op generatie konden worden geërfd.