Inhoud
- TL; DR (te lang; niet gelezen)
- Fennec Foxes
- Mestkevers
- Bactrische Kamelen
- Mexicaanse Coyotes
- Sidewinder Snakes
- Doornige Duivelshagedis
Woestijnen zijn enkele van de meest extreme omgevingen op aarde. Verbrandende temperaturen en waterschaarste maken het bijna onmogelijk voor de meeste dieren om daar te leven. Toch gedijen sommige dieren in deze barre omstandigheden. Hier zijn zes van dergelijke dieren.
TL; DR (te lang; niet gelezen)
Ondanks de barre omstandigheden gedijen sommige dieren in hete, droge woestijnklimaten. Deze dieren zijn onder meer vennekreuzen, mestkevers, Bactrische kamelen, Mexicaanse coyotes, zijwaartse slangen en doornige duivelshagedissen.
Fennec Foxes
Fennek-vossen bewonen de Sahara-woestijn in Afrika, waar de temperatuur gemiddeld rond de 104 graden Fahrenheit ligt. Hun grote oren verdrijven warmte door bloed door kleine capillairen in het dunne oorweefsel te filteren, het uit te spreiden en af te koelen voordat het terug in de rest van het lichaam wordt gecirculeerd. Fennec-vossen hebben dikke vacht op hun voetzolen, waardoor ze zonder pijn over heet woestijnzand kunnen lopen. Zoals veel woestijnwezens, hebben ze nachtelijke gewoonten ontwikkeld, dus ze zijn het meest actief nadat de brandende woestijnzon ondergaat. Terwijl je 's nachts op pad bent, smullen fennecvossen met kleinere woestijndieren, zoals kevers en hagedissen.
Mestkevers
Er zijn verschillende soorten mestkevers, maar de meeste leven in de woestijnen van Australië en Afrika. Beroemd, deze kevers voeden zich uitsluitend met de mest van grotere dieren. Hoewel het misschien vies lijkt, is het eten van mest een goede keuze voor een klein woestijndier als een kever. In de hete, droge woestijn is vocht van welke aard dan ook moeilijk te vinden. Mest bevat vocht uit de darm van het dier dat het heeft uitgestoten. In plaats van te zoeken naar zeldzame drinkgaten zoals gnoes en antilopen, wachten mestkevers tot deze grotere dieren het werk doen om water voor hen te vinden. Door mest te eten, krijgen ze alle voordelen van het water dat anderen vinden zonder dat ze iets van het werk hoeven te doen.
Dit betekent niet dat mestkevers een ontspannen leven leiden. Veel soorten brengen lange uren door met het vormen van mest in perfecte bollen, die ze vervolgens door de woestijn naar hun holen rollen. Afhankelijk van de grootte van de mestbal, kan deze voldoende voedsel en vocht bieden om een kever langer dan een week in leven te houden. De meeste mestkevers zijn actief bij zonsopgang en zonsondergang wanneer de woestijntemperaturen relatief koel zijn. Tijdens het hoogtepunt van de middag graven ze zich in het zand om aan de hitte te ontsnappen. Hun glanzende exoskeletten reflecteren zonlicht, waardoor ze niet te heet worden.
Bactrische Kamelen
Kamelen zijn enkele van de meest beroemde woestijndieren. Terwijl sommige soorten slechts één bult hebben, hebben Bactrische kamelen er twee. Deze bulten hebben dezelfde functie als die van kamelen met één bult: ze slaan energierijk vet op, dat de kamelen in stand houdt tijdens lange trektochten door de woestijn. Veel mensen geloofden vroeger dat kamelenbulten water bevatten, wat niet waar is. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom iemand dit misschien gelooft, omdat kamelen tot zeven maanden zonder drinkwater kunnen gaan. Daarentegen kan een mens slechts drie tot vijf dagen overleven zonder water in gematigde omstandigheden.
Naast hun bulten en drinkgewoonten - of het gebrek daaraan - zijn kamelen uitgerust met nog meer aanpassingen voor het woestijnleven. Hun brede, harde voeten kunnen de hitte van woestijnzand weerstaan, zelfs bij temperaturen boven 100 graden Fahrenheit. Ze zweten zelden, wat water bewaart, en hun lange wimpers en borstelige wenkbrauwen blijven zand uit hun ogen blazen.
Mexicaanse Coyotes
Mexicaanse coyotes zijn een van de verschillende coyote-ondersoorten. Zoals hun naam al aangeeft, leven ze in de woestijnen van Mexico, evenals in Californië en Arizona, meestal in de Sonoran Desert. Hoewel coyotes soms worden verward met wolven, zijn deze woestijnhonden veel kleiner en wegen ze meestal slechts ongeveer 30 pond op volledige volwassenheid.
Net als fennekvossen gebruiken coyotes hun grote oren om hun lichaam te koelen. Hun meest bruikbare aanpassing in de woestijn is misschien wel hun dieet. Coyotes zijn opportunistische eters, wat betekent dat ze zoveel als ze kunnen eten wanneer ze maar kunnen, en ze kunnen zo ongeveer alles in hun omgeving eten. Insecten, kleine knaagdieren, reptielen en vegetarische gerechten zoals cactusfruit en bloemen. Coyotes leven meestal alleen, maar ze kunnen roedels vormen met andere coyotes om op grote prooien te jagen als de gelegenheid zich voordoet. Dankzij deze flexibiliteit kunnen coyotes succesvolle woestijnbewoners zijn.
Sidewinder Snakes
Sidewinders zijn een van de vele soorten slangen afkomstig uit woestijnen in het zuidwesten van de VS en het noordwesten van Mexico. Deze pootloze reptielen hebben hun naam te danken aan hun unieke manier van bewegen. In plaats van in een rechte lijn heen en weer te glijden, zoals de meeste slangen, glijden zijwanden diagonaal en zwaaien hun lichamen in lange slagen heen en weer. Deze beweging stelt hen in staat om snel en met goede grip te bewegen, zelfs over los, verschuivend woestijnzand. Zoals alle slangen zijn sidewinders roofdieren. Ze jagen op kleinere woestijnwezens, waaronder knaagdieren en kleine reptielen. Tijdens bepaalde delen van het jaar, wanneer de temperaturen bijzonder hoog zijn, veranderen sidewinders hun slaapgewoonten en worden ze nachtdieren. Tijdens koelere delen van het jaar blijven ze overdag actief.
Doornige Duivelshagedis
De netelige duivel, ook wel de netelige draak genoemd, is een hagedis die speciaal is uitgerust voor het leven in de woestijnen van Australië. Ze zijn vernoemd naar de uitstekende, doornachtige gezwellen die hun huid bedekken. Deze scherpe gezwellen zijn effectief om roofdieren zoals vogels en grotere hagedissen weg te houden. Verbazingwekkend genoeg helpen hun doornen hen ook om water te verzamelen. Net als plantstengels worden de doornen elke ochtend bedekt met dauw. De netelige duivel drinkt deze dauw, waardoor hij niet naar water in de woestijn hoeft te jagen.
De netelige duivel heeft een unieke manier van jagen, die energie bespaart. In plaats van achter de prooi aan te jagen, positioneren stekelige duivels zich bij mierenheuvels, begraven zichzelf gedeeltelijk in het zand en wachten tot de prooi bij hen komt. Terwijl mieren voorbijdwalen, pakken netelige duivels ze een voor een op.