Inhoud
- Voordeel: gevoeligheid
- Voordeel: specificiteit
- Nadeel: gevoelig voor valse of subjectieve resultaten
- Nadeel: hoge kosten en technische vraag
Western blot, een analytische techniek die wordt gebruikt om een specifiek eiwit in een bepaald monster te lokaliseren, maakt gebruik van het vermogen van een enzym of fluorescent gemerkt primair antilichaam om aan zijn specifieke antigeen te binden. Het is een driestapsproces dat begint met gelelektroforese, gevolgd door membraanblotting en sondering met antilichamen. Eiwitdetectie kan direct of indirect zijn, waarbij de laatste een gemerkt secundair antilichaam gebruikt dat tegen de primaire is gericht. Hoewel geaccepteerd als een routine-eiwitanalysetechniek, heeft western blot zowel beperkingen als voordelen.
Voordeel: gevoeligheid
Een van de grootste argumenten voor westerse vlekken is de gevoeligheid ervan. Vanwege het vermogen om slechts 0,1 nanogram eiwit in een monster te detecteren, kan de techniek in theorie dienen als een effectief vroeg diagnostisch hulpmiddel, waarbij zelfs de geringste immunogene reactie van een virus of bacterie in een monster van een patiënt wordt gedetecteerd. Een indirecte western-blot bouwt verder op deze gevoeligheid voort uit het vermogen van het secundaire antilichaam om de intensiteit van het door het beeldvormingssysteem gedetecteerde signaal te versterken. Een grotere gevoeligheid betekent dat er minder antilichamen nodig zijn voor het testen, wat de laboratoriumkosten aanzienlijk verlaagt.
Voordeel: specificiteit
De western blot-techniek dankt zijn specificiteit aan twee grote bijdragende factoren. Ten eerste sorteert gelelektroforese een monster in eiwitten van verschillende grootte, lading en conformatie. Dit proces op zichzelf is een enorme stap in de richting van detectie, omdat in de gel gevormde banden al aanwijzingen geven over de grootte van het gewenste eiwit of polypeptide. De specificiteit van de antilichaam-antigeen-interactie dient als de tweede grote factor. Omdat specifieke antilichamen affiniteit vertonen voor specifieke eiwitten, kan het proces selectief een doeleiwit detecteren, zelfs in een mengsel van 300.000 verschillende eiwitten.
Nadeel: gevoelig voor valse of subjectieve resultaten
Ondanks zijn gevoeligheid en specificiteit kan een westernvlek nog steeds onjuiste resultaten produceren. Een vals-positief resultaat wanneer een antilichaam reageert met een niet-bedoeld eiwit, wat vaak gebeurt wanneer een patiënt die op HIV wordt getest toevallig tuberculose of een aantal parasitaire infecties heeft. Aan de andere kant kan een vals-negatief resultaat gemakkelijk optreden als grotere eiwitten niet voldoende tijd krijgen om op de juiste manier naar het membraan over te brengen. Onjuiste blotting en verwerking produceren vaak scheve, vervaagde of zelfs meerdere banden, waardoor testresultaten afhankelijk zijn van de interpretatie van de technicus.
Nadeel: hoge kosten en technische vraag
De kosten van een Western-blot zijn een samenstelling van de grote individuele uitgaven voor getagde antilichamen, ervaren analisten en laboratoriumapparatuur. Een delicaat proces, western blotting vereist precisie in elke stap voor een juiste identificatie van de bestanddelen van een monster. Een kleine fout in de reagensconcentratie of in de incubatieperiode kan rampzalig zijn voor het hele proces. Ten slotte kan de apparatuur die nodig is voor detectie en beeldvorming - chemoluminescente, fluorescerende, radioactieve of laserdetectiesystemen - te duur zijn voor de gemiddelde microbiologie-eenheid.