Inhoud
Zoals Harry Callahan zei in de film Magnum Force: "Een man heeft zijn beperkingen leren kennen." Organismen over de hele wereld weten het misschien niet, maar ze kunnen vaak hun tolerantie voelen - de beperkingen van hun vermogen om veranderingen in een omgeving of ecosysteem te weerstaan. Het vermogen van een organisme om veranderingen te tolereren kan zowel zijn vermogen om te overleven en zich te reproduceren in een bestaand ecosysteem als zijn vermogen om naar nieuwe ecosystemen te verplaatsen beïnvloeden.
Abiotische factoren
Alle organismen hebben aanpassingen die hen in staat stellen om te overleven onder bepaalde omstandigheden in hun omgeving of ecosystemen. Sommige van de abiotische, of niet-levende, factoren die het vermogen van organismen om te overleven beïnvloeden, zijn temperatuur, lichtbeschikbaarheid, bodemtype, water, zoutgehalte van bodem of water, zuurstof, zuurgraad / alkaliteit (pH-waarden) van bodem of water, anorganische voedingsstoffen , andere chemicaliën, straling, seizoensgebonden temperatuur- en weersveranderingen, wind-, lucht- of waterdruk, oceaangolven, topografische kenmerken en hoogte. In de oceaan wordt hydrostatische druk een factor bij het beperken van welke soorten wezens op grote diepten kunnen overleven. In bergachtige gebieden kan de beschikbaarheid van zuurstof in de atmosfeer worden verminderd, wat wordt weerspiegeld in de fysiologie van organismen die daar leven.
Biotische factoren
Biotische of levende factoren kunnen ook het vermogen van een organisme om te overleven in een ecosysteem beïnvloeden. Ze omvatten voedselbeschikbaarheid, concurrentie met andere organismen, beschikbaarheid van plantenbedekking, predatie, ziekte, parasitisme, verdringing, fragmentatie van habitats en de aanwezigheid van menselijke populaties. Een gebrek aan bomen kan populaties van vogels of andere boomorganismen beïnvloeden, die kunnen vertrouwen op boombedekking voor het nestelen en verbergen voor roofdieren. Sommige biotische factoren beïnvloeden ook abiotische factoren, zoals planten die groter worden dan concurrerende planten en zonlicht blokkeren, of een gebrek aan ontbindend organisch materiaal of stikstofbindende bacteriën die leiden tot lage stikstofgehaltes in de bodem.
Tolerantiebereik
Het variatiebereik waaronder een soort kan functioneren en reproduceren wordt het tolerantiebereik genoemd. Sommige organismen hebben een breed bereik van tolerantie voor sommige omgevingsomstandigheden, maar de meeste overleven het best binnen een kleiner bereik dat hun optimale bereik wordt genoemd. Naarmate omstandigheden in een omgeving verder van het optimale bereik voor een soort verdwijnen, nemen populaties van die soort de neiging af te nemen. Soorten die een smal bereik van omstandigheden voor een specifieke omgevingsfactor verdragen, kunnen een naam krijgen met het voorvoegsel 'steno-', zoals stenohalines, die alleen een smal zoutgehalte kunnen verdragen. Die organismen die een breed scala aan omstandigheden verdragen, hebben het voorvoegsel 'eury-', zoals eurytopics, die in een breed scala aan omgevingen kunnen gedijen. Vissen in estuaria, waar het zoutgehalte in het water kan variëren, zijn euryhalines. Geïntroduceerde soorten die inheemse soorten overtreffen, kunnen het voordeel hebben van een groter tolerantiegebied dan de inheemse soorten. Wanneer menselijke activiteiten - waaronder de vernietiging van habitats, het verbranden van fossiele brandstoffen en vervuiling - een omgeving veranderen, kan het de tolerantiegrenzen van sommige soorten testen buiten hun vermogen om te overleven; de dood of zelfs het uitsterven van soorten kan het gevolg zijn.
extremofielen
Sommige organismen, extremofielen genoemd, hebben zich aangepast om te overleven in omgevingen die de overgrote meerderheid van andere organismen op aarde niet konden verdragen. Acidophiles leven bij zeer lage pH niveaus, endoliths in rotsen of in de poriën tussen minerale korrels, halophiles in extreem hoog zoutgehalte, anaërobe in aanwezigheid van geen zuurstof, psychrophiles in temperaturen bij 15 graden Celsius of lager, barophiles bij extreem hoge hydrostatische druk en xerophiles op plaatsen met bijna geen water. Vreemd genoeg kunnen extremofielen een klein tolerantiebereik hebben. Verplichte anaëroben kunnen bijvoorbeeld niet groeien in een omgeving waar zuurstof aanwezig is en sommige zullen zelfs sterven.