Inhoud
De belangrijkste rol van deoxyribonucleïnezuur is het verschaffen van informatie voor de productie van eiwitten die verantwoordelijk zijn voor onze structuur, levensonderhoudende processen uitvoeren en de nodige verbindingen voor cellulaire reproductie leveren. Net als een instructieboek of een instructieboek in uw plaatselijke bibliotheek, is de informatie in een DNA-molecuul georganiseerd in secties en kan het worden opgesplitst in letters die coderen voor verschillende opdrachten, afhankelijk van hun volgorde. In overeenstemming met de metafoor van het bibliotheekboek, wordt DNA ook netjes opgeslagen in chromosomen met moleculen die lijken op de bindingen van een boek.
Letters en woorden
DNA bestaat uit de stikstofbasen adenine, guanine, cytosine en thymine. Deze basen worden gewoonlijk afgekort als respectievelijk A, G, C en T. Net als in een boek zijn deze letters gegroepeerd in een specifieke volgorde om een bepaald idee of taak te communiceren. Deze orden zijn geschreven in de taal die messenger ribonucleic acid (mRNA) kan begrijpen, wat het molecuul is dat verantwoordelijk is voor het maken van een ribonucleic acid (RNA) -malplaatje van een specifiek gen in de DNA-streng. Het mRNA weet waar het aan DNA moet binden om de RNA-kopie van het gen te maken door het DNA te "lezen" voor de startpuntsequentie of "woord" dat wordt gecodeerd door de stikstofbasen.
hoofdstukken
De instructies voor het synthetiseren van verschillende eiwitten zijn georganiseerd in de DNA-streng in "hoofdstukken" genaamd genen. Startreeksen binnen de stikstofbases dienen als hoofdstukpagina's en informeren de "lezers" van mRNA over waar de sectie begint.
Het boek lezen
Het mRNA "leest" het DNA om een RNA-kopie van een gen te maken. Om een RNA-kopie te maken, wordt een complementaire streng basen gevormd uit de DNA-mal. In DNA is adenine complementair aan thymine en cytosine is guanine. De RNA-taal verschilt echter enigszins van de DNA-taal, omdat het een andere basis gebruikt om adenine te complimenteren, uracil (U) genaamd, dat wordt gebruikt in plaats van thymine. Dit RNA bevat ook woorden, codons genaamd, die drie nucleotidebasen omvatten die coderen voor aminozuren.
Instructies volgen
De mRNA-streng verlaat nu de kern en reist naar het cytoplasma voor de opdrachten in het hoofdstuk dat moet worden uitgevoerd. Een transfer-RNA (tRNA) met een methionine-aminozuurgroep zal binden aan de complementaire mRNA-kopie van het gen op de plaats die een specifieke sequentie van drie basen bevat, het startcodon genoemd. Zodra het startcodon is gelezen, zullen tRNA-moleculen die het anti-codon bevatten, dat het volgende open codon complementeert, kort binden aan de mRNA-streng terwijl ze de aangehechte aminozuurgroep dragen. Deze aminozuurgroep vormt vervolgens een peptidebinding met de vorige aminozuurgroep en voegt zich bij de groeiende peptideketen. Op deze manier vertaalt tRNA de mRNA-informatie in de taal van eiwitten, waardoor het beoogde molecuul wordt gevormd.