Inhoud
- Evolutie gedefinieerd
- Micro-evolutie versus macro-evolutie
- Voorbeelden van micro-evolutie
- Van "Micro" naar "Macro" gaan: kijken en wachten
- Voorbeelden van Macroevolution
De naam "Charles Darwin" is in wezen synoniem met het concept van biologische evolutie. "Darwinisme" en "Darwinistische evolutie" zijn inderdaad gangbare termen in wetenschappelijke literatuur.
Een tijdgenoot van Darwins, echter Alfred Russel Wallace genaamd, kwam onafhankelijk tot veel van dezelfde conclusies als zijn Engelse landgenoot, en door hetzelfde basismechanisme voor te stellen, natuurlijke selectie, versterkte hij het idee. De twee presenteerden hun ideeën samen tijdens een conferentie in 1858.
Tegenwoordig blijft de evolutie de basis waarop de biologische wetenschap berust. Het werk van Gregor Mendel over de specifieke paden van overerving en komst van moleculaire biologie, inclusief de ontdekking van DNA, heeft het veld verbreed en verdiept. Onderweg is de evolutie gekomen om twee basisvormen of subtypen te omvatten: microevolution en macroevolutie.
Dit zijn geïntegreerde concepten die belangrijke overeenkomsten en verschillen hebben.
Evolutie gedefinieerd
De evolutietheorie beschrijft hoe organismen in de loop van de tijd veranderen en zich aanpassen als gevolg van overgeërfde fysieke en gedragskenmerken die worden doorgegeven van ouder op nageslacht, een proces dat "afdaling met aanpassing.'
Alle levende wezens op aarde delen een gemeenschappelijke voorouder die teruggaat tot de vroegste levensvormen, die ongeveer 3,5 miljard jaar geleden verscheen. Organismen die nauwer verwant zijn, zoals mensen en gorilla's, delen recentere gemeenschappelijke voorouders; beide soorten delen gemeenschappelijke afkomst met andere zoogdieren, en zo verder in de stamboom van het leven.
Het mechanisme dat evolutionaire verandering aandrijft, is natuurlijke selectie. Organismen zowel binnen een soort als tussen soorten met eigenschappen die hen in staat stellen om gemakkelijker te overleven en zich voort te planten, zoals de snelste landroofdieren (bijv. Cheeta's), geven hun genen waarschijnlijk door aan nakomelingen die op dezelfde manier "fitter" zijn. Deze organismen worden steeds gangbaarder omdat hun genen van nature worden geselecteerd voor in hun omgeving, terwijl minder geschikte organismen afsterven.
Dit is geen willekeurig proces, maar het is ook geen bewust proces; de toevallige genetische mutaties in DNA die oorspronkelijk de gunstige eigenschappen hebben gecreëerd, zijn het materiaal waarop natuurlijke selectie op een systematische manier werkt.
Micro-evolutie versus macro-evolutie
Micro-evolutie is, zoals de naam suggereert, evolutionaire verandering op kleine schaal, zoals evolutie of selectie die op een enkel gen of een paar genen in een enkele populatie gedurende een korte periode plaatsvindt. Een geval van micro-evolutie kan blijken bij te dragen aan macro-evolutie, maar dit hoeft niet noodzakelijkerwijs te gebeuren.
Meer formeel is micro-evolutie eenvoudig een verandering in genfrequentie binnen de genetische verzameling, of het bereik van beschikbare genen dat organismen kunnen erven van een bepaalde populatie.
Macro-evolutie daarentegen is evolutionaire verandering op grote schaal die zich over een langere periode voordoet. Voorbeelden hiervan zijn een soort die uiteenloopt in een of meer verschillende soorten, of de vorming van gloednieuwe groepen organismen; deze vertegenwoordigen het hoogtepunt op lange termijn van vele gevallen van micro-evolutie.
overeenkomsten: "Micro-evolutie versus macro-evolutie" is in veel opzichten een valse dichotomie, en het wordt vaak ingeroepen door tegenstanders van de evolutietheorie om te suggereren dat de eerste waar kan zijn terwijl de laatste onwaar is. Beide zijn in feite soorten evolutie.
Voorstellen dat micro-evolutie mogelijk is, maar macro-evolutie is dat niet zoiets als zeggen dat men van Maine naar New York kan rijden, en van New York naar Ohio, enzovoort, in kleine stappen helemaal naar Californië, maar dat je helemaal doorrijdt de Verenigde Staten is onmogelijk.
Beide gebeuren via dezelfde algemene processen van natuurlijke selectie, mutatie, migratie, genetische drift enzovoort. Micro-evolutionaire veranderingen die zich ophopen, soms maar niet altijd gedurende lange periodes, kan en zal grote evolutionaire veranderingen veroorzaken.
verschillen: Het belangrijkste verschil tussen micro-evolutie en macro-evolutie is eenvoudig de tijdsschalen waarover ze optreden. Micro-evolutie vindt plaats gedurende korte tijdsperioden, terwijl macro-evolutie geleidelijker verloopt en in de loop van de tijd vele gevallen van micro-evolutie optelt.
Dienovereenkomstig zijn er verschillen in wat specifiek in elk geval wordt beïnvloed. Micro-evolutie gebeurt meestal slechts op één of enkele genen tegelijk in een kleine populatie, terwijl macro-evolutie een grootschalige verandering is van veel dingen in grotere groepen, zoals soorten die uiteenlopen om nieuwe soorten te creëren.
Voorbeelden van micro-evolutie
Een groot aantal voorbeelden van micro-evolutie bij diersoorten vormen de meest gemakkelijk gedemonstreerde en begrepen voorbeelden van het proces, omdat ze vaak direct kunnen worden waargenomen.
Huismussen kwamen bijvoorbeeld in 1852 in Noord-Amerika aan. Sindsdien hebben deze mussen verschillende kenmerken in verschillende habitats ontwikkeld in overeenstemming met de omgevingsdruk waarmee de verschillende muspopulaties worden geconfronteerd. Mussen op meer noordelijke breedten zijn groter van kracht dan muspopulaties in het zuiden.
Natuurlijke selectie verklaart dit gemakkelijk: grotere vogels kunnen doorgaans lagere temperaturen beter overleven dan tegenhangers met een kleinere body, die het beter doen in het zuiden.
Soms zijn de tijdschalen van micro-evolutie erg kort.
Dit gebeurt, zoals men zou voorspellen, bij soorten die zich snel voortplanten, zoals bacteriën (die snel resistentie tegen antibiotica kunnen ontwikkelen, omdat diegene die toevallig van nature resistent zijn tegen een bepaald antibacterieel medicijn worden geselecteerd en zich in grote aantallen voortplanten) en insecten (die om dezelfde moleculaire redenen snel resistentie tegen pesticiden kunnen ontwikkelen).
Van "Micro" naar "Macro" gaan: kijken en wachten
Macro-evolutie kan niet zo handig worden "gezien" omdat het gedurende zo'n lange periode gebeurt, waardoor mensen die zich tegen de evolutietheorie verzetten, een voet aan de grond krijgen voor hun claims. Niettemin is het bewijs zeer solide en berust het meestal in vergelijkende studies van de anatomische kenmerken van verwante organismen en, cruciaal, het fossielenbestand.
Enkele van de vele kleine micro-evolutionaire veranderingen die zich in de loop van de tijd opbouwen en die optellen voor macro-evolutie omvatten insecten die een nieuwe kleur ontwikkelen, bestendigheid tegen pesticiden, grotere onderkaken en weerstand tegen kou. Deze kunnen in de loop van de tijd allemaal worden opgebouwd om een macro-evolutionaire verandering te creëren in de hele soort, niet alleen in een kleine, gelokaliseerde populatie van die soort.
De onderliggende oorzaken van evolutie - mutatie, migratie, genetische drift en natuurlijke selectie - resulteren allemaal in macro-evolutie, gegeven voldoende tijd. 3,5 miljard jaar is zeker een lange tijd, en het is erg moeilijk voor zelfs scherpzinnige en gewillige menselijke geesten om zich in te wikkelen.
Genafwijking, reproductieve isolatie (dwz groepen binnen een soort die zich meestal alleen met zijn eigen leden voortplanten) en de geografische verplaatsing van een populatie zijn enkele van de factoren die leiden tot micro-evolutionaire veranderingen die in de loop van de tijd oplopen en leiden tot het creëren van een nieuwe soort van de oorspronkelijke soort.
Voorbeelden van Macroevolution
Macro-evolutie, hoewel noodzakelijkerwijs met kleine veranderingen binnen de genenpool van een soort, vindt plaats bovenstaande het soortniveau in plaats van binnen het. Speciatie, de term voor het ontstaan van nieuwe soorten, is synoniem met macro-evolutie.
De opkomst van zoogdieren als een groep die groter is dan de soort en de diversificatie van bloeiende planten in vele soorten zijn beide voorbeelden van macro-evolutie. Andere voorbeelden zijn de evolutie van gewervelde vissen uit ongewervelde mariene soorten gedurende een lange periode en de ontwikkeling van meercellige organismen uit eencellige.
Als je dit als onmiddellijke gebeurtenissen beschouwt, lijkt macro-evolutie natuurlijk intuïtief ongeloofwaardig.
Naast het fossielenbestand hebben wetenschappers moleculair bewijs van gemeenschappelijke afkomst, wat impliceert dat macro-evolutie niet alleen is een manier voor al het leven op aarde om zijn huidige staat te bereiken, maar letterlijk de enkel en alleen manier.
Alle organismen gebruiken bijvoorbeeld DNA als hun genetisch materiaal en gebruiken glucose en adenosinetrifosfaat (ATP) als respectievelijk een voedingsstof en een energiebron in complexe metabolische reacties. Als individuele soorten min of meer onafhankelijk waren geworden, zou deze stand van zaken zowel een enorm toeval als, wederom letterlijk, een verspilling van energie vertegenwoordigen.