Inhoud
Een landvorm kan worden gedefinieerd als een natuurlijk gevormd kenmerk op het aardoppervlak. Landvormen zijn een belangrijk aandachtspunt in de studie van de geologie, omdat ze wetenschappers inzicht geven in de geschiedenis van onze wereld. Ze worden over het algemeen geclassificeerd op basis van specifieke geologische kenmerken, zoals hoogte, locatie, gelaagdheid, helling, mineraalgehalte en leeftijd, onder andere factoren. Bergen, kloven en valleien zijn soorten landvormen, maar deze zijn niet de enige.
Vulkanische landvormen
Deze landvormen worden gevormd als gevolg van vulkanische activiteit, of anders vertegenwoordigen ze de verschillende soorten vulkanen en vulkanische kenmerken zelf. Schildvulkanen hebben hellingen van slechts een paar graden in steilheid en zien eruit als schilden die op de grond liggen. Lava stroomt hieruit en creëert de hoogste bergen op aarde. Strato-vulkanen hebben de stereotypische kegelvormige berg. Deze zijn structureel zwak en worden geassocieerd met grote lawines. Caldera wordt gekenmerkt door extreem gewelddadige uitbarstingen die het grootste deel van de lava uit de lavakamer blazen, waarna het op zichzelf instort. Een sintelkegel is een kleine vulkaan van slechts enkele duizenden voet hoog met beperkte uitbarstingen.
Helling Landforms
Hellinglandvormen worden niet noodzakelijk gevormd als gevolg van vulkanisme maar eerder door tektonische activiteit of erosie. Een butte - de term waarvoor het Franse woord "kleine heuvel" betekent, wordt gekenmerkt door steile verticale randen en platte toppen. Een mesa ontleent zijn naam aan de vorm van het tafelblad, vergelijkbaar met buttes, maar groter. Een plateau is een structuur in de vorm van een tafelblad die groter is dan beide buttes en mesa's. Het ontstaat als gevolg van tektonische activiteit. Een klif is een significante verticale of bijna verticale rotsblootstelling. Kliffen komen veel voor in bergen en kustgebieden.
Oceanische landvormen
Oceanische landvormen omvatten de topografie van de oceaanbodem en kustgerelateerde geologische kenmerken. Het continentale plat is het zacht hellende ondergedompelde deel van de continentale marge dat zich uitstrekt van de kustlijn tot de continentale helling. De continentale helling is de steile helling die naar de oceaanbodem leidt, en de continentale stijging is het zacht glooiende oppervlak aan de voet van de continentale helling. Een oceaangeul is een smalle, langwerpige verdieping van de zeebodem, terwijl een afgrondvlakte het vlakke, vlakke gedeelte van de diepe oceaanbodem is. Een mid-oceaanrug is een bergachtige bergrug op de oceaanbodem van alle grote oceaanbekkens.
Berg- en gletsjervormen
Bergen en gletsjers worden gevormd tijdens, of als gevolg van, bergvormende processen. Gletsjers zelf zijn krachtige agenten van grootschalige geologische veranderingen in het landschap en helpen veel van het volgende vorm te geven. Een kloofvallei is een lange, smalle trog begrensd door fouten die een regio vertegenwoordigen waar divergentie optreedt. Gletsjers zijn dikke massa's ijs afkomstig van land door de verdichting en herkristallisatie van sneeuw. Een spleet is een diepe scheur in het broze oppervlak van een gletsjer. Een cirque is een amfitheatervormig bassin aan het hoofd van een gletsjervallei.