Inhoud
Junipers, of Juniperus, vormen een groot geslacht van naaldbomen, die verschillende exemplaren bevatten die de gemeenschappelijke naam ceder dragen. Deze planten zijn groenblijvende planten die slechts een matige gelijkenis vertonen met de ware ceder van het Midden-Oosten. Om het nog ingewikkelder te maken, is er nog een groep evergreens, 'valse ceders' genoemd, die ook een lichte gelijkenis vertonen met de beroemde bomen.
De echte ceders
De echte ceders worden geplaatst in het geslacht Cedrus en zijn beperkt tot vier zeer nauw verwante soorten. Deze coniferen groeien op plaatsen zoals het Atlasgebergte van Noord-Afrika, Noord-India, Cyprus, Turkije en Libanon. Veel wetenschappers denken dat de Tempel van Salomo werd gebouwd met Cedrus libani, ook wel de Ceder van Libanon genoemd. De echte ceders hebben lange rechte naalden, een complexe kegel en groeien op zijn best tot gemiddelde hoogte.
De valse ceders van Noord-Amerika
De valse ceders van Noord-Amerika vallen in drie afzonderlijke geslachten, Calocedrus, Thuja en Chamaecyparis. De beste manier om deze bomen te onderscheiden is door naar hun kegels te kijken. Sommige van de gemeenschappelijke namen van de valse ceders zijn de ceder uit Alaska (Chamaecyparis nootkatensis), de ceder van Port Orford (Chamaecyparis lawsoniana), de wierookceder (Calocedrus decurrens) en de westerse ceder (Thuja plicata). De Western Red Cedar is het meest interessant, want het groeit tot een hoogte van 200 voet en kan 1000 jaar oud worden.
juniperus
Juniperus is een groot geslacht coniferen met puntige of schaalachtige groenblijvende naalden. Een ander onderscheidend kenmerk is de zachte, blauwe, besachtige kegel die tot een dozijn zaden kan bevatten. Onder de jeneverbessen zijn er twee bomen, algemeen bekend als ceders. In het oosten is er Juniperus virginiana, bekend als de oostelijke rode ceder. En in de bergen van de westkust groeit Juniperus occidentalis, die meestal een westerse jeneverbes of Sierra-jeneverbes wordt genoemd, maar af en toe als een westerse ceder kan worden bestempeld.
Het hout
Volgens Scott Leavengood, universitair hoofddocent aan de Oregon State University en directeur van het Oregon Wood Innovation Center, is de gemeenschappelijke schakel van al deze bomen het aromatische hout. Zeker, het hout van de "echte ceders" is alom bekend om zijn sterke natuurlijke geur die wordt gebruikt om wierook te maken en ook om de lichte rode tint van het vers gesneden hout.Toen de westerse mens dezelfde eigenschappen in enkele Noord-Amerikaanse naaldbomen ontdekte, was de natuurlijke neiging om deze bomen als een ceder te labelen, vooral omdat er in het Westen geen echte exemplaren beschikbaar waren.
Eindresultaat
Dus op de lange termijn maakt het waarschijnlijk niet uit dat zoveel bomen uit Noord-Amerika de naam 'ceder' dragen. Toch onderstreept dit het belang van het begrijpen van wetenschappelijke classificatie. Want zonder enig alternatief systeem van nomenclatuur, zou het wijdverbreide gebruik van gemeenschappelijke plantennamen zeer verwarrend kunnen worden. Een beetje advies suggereert dat het een goed idee is om bij het bespreken van plantenziekten en plantkeuzes met een professionele boswachter of tuinbouwer zowel de wetenschappelijke als de gemeenschappelijke naam voor die plant te kennen.