Inhoud
De woestijn ironwood boom, Olneya tesota, is een lid van de peulvruchtenfamilie en is de enige soort in zijn soort. Het wordt vaak gevonden in de woestijnen van het zuidwesten, vooral Arizona. Ironwood-bomen worden in deze regio als een keystone-soort beschouwd omdat ze voedsel en beschutting bieden voor verschillende soorten dieren en planten. Hun zware, dichte hout wordt gewaardeerd als brandhout en als een schaduwboom in de woestijn. Het leren van enkele feiten over ijzeren houtbomen laat je kennis maken met deze fascinerende soort.
Habitat en ecologie
De Zuidwestelijke VS is de thuisbasis van de woestijnhoutboom. Arizona herbergt veel van deze bomen, die gedijen in woestijnhabitats. Ironwood bomen bieden broodnodige schaduw in de warme, droge omgeving. De meeste planten in deze habitats kunnen worden omschreven als laaggroeiende woestijnstruiken. Door de hoogte van ijzerhoutbomen vallen ze op in het landschap. Ze worden soms een 'verpleegstersboom' genoemd omdat veel soorten planten en dieren beschutten in de schaduw van de kap van het ijzerhout. Ironwood-bomen behoren tot de peulvruchtenfamilie. Net als sojabonen en erwten, binden deze bomen stikstof in de grond, waardoor het voor nabijgelegen planten gemakkelijker wordt om voedingsstoffen op te nemen.
Anatomie van een ijzerhout
Ironwood-bomen in de woestijn groeien meestal met meerdere stammen en de sterke takken produceren een brede luifel met een diameter van 30 voet. De schors is grijs en glad, maar wordt met de leeftijd gebarsten en ruig. De schors is ook bezaaid met scherpe doornen. Kleine haren beschermen de bladeren en twijgen tegen de uitdrogende en brandende effecten van haren, woestijnzonlicht. De grijsgroene bladeren van de ijzerhoutboom veranderen niet van kleur voordat ze vallen en zijn samengesteld en geveerd, wat betekent dat ze zijn verdeeld in blaadjes die aan een lange stengel zijn bevestigd. De bloemen groeien in lange trossen en lijken op erwtbloesems.
Desert Ironwood Tree Feiten
Lichtroze en paarse bloemen bloeien in april en mei en produceren zaden in juni en juli. Zowel de bloemen als de zaden zijn eetbaar voor mensen en andere dieren. Rijpe zaaddozen lijken op kleine, pluizige peren en kunnen vers worden gegeten. Ze vallen gemakkelijk uit de bomen en zijn een belangrijke voedselbron voor woestijndieren, vers of gedroogd. Ironwood-bomen zijn bladverliezend, maar ze verliezen hun bladeren om water te sparen tijdens droge periodes in de winter, niet vanwege dalende temperaturen of een afname van zonlicht. Door dit behoud kunnen de bomen voldoende energie vasthouden om bloemen te produceren wanneer de lente regenachtig weer brengt. Ironwood-bomen kunnen 150 jaar oud worden.
Kenmerken van ijzerhout
De ijzeren boom in de woestijn wordt 20 tot 50 voet lang en is daarmee de hoogste boom in de Sonoranwoestijn. De naam komt van het zware, dichte harthout dat de boom produceert. Het hout is een van de zwaarste ter wereld. In tegenstelling tot andere houtsoorten drijft ijzerhout niet vanwege de hoge dichtheid. Het brandt op hoge temperatuur waardoor het een ideaal hout is voor een kampvuur op een koele nacht.