Inhoud
Dierlijk leven vereist een constante toevoer van water om zijn vitale functies te vervullen. Van transport tot smering tot temperatuurregeling, water houdt het leven van dieren in stand; in feite bestaan de lichamen van dieren meestal uit water. Alle chemische reacties in de lichamen van dieren gebruiken water als medium.
Temperatuurregeling
De lichaamstemperatuur van dieren moet in een nauw, specifiek bereik blijven. Water fungeert als een buffer tegen oververhitting als gevolg van hoge specifieke warmte van water. Specifieke warmte bepaalt hoeveel warmte een object kan absorberen zonder zijn eigen temperatuur te verhogen. Water heeft een hoge soortelijke warmte omdat de waterstof-zuurstofbindingen alleen oplossen wanneer het wordt blootgesteld aan intense hitte. Verwarmd water sijpelt door poriën in de vorm van zweet en moet worden bijgevuld om uitdroging te voorkomen.
pH-regeling
De zuurgraad of basiciteit van verbindingen in het lichaam, of de pH, bepaalt of zuren of alkaliën prominent zijn. Zuren en basen hebben een elektrische lading en zoeken daarom het tegenovergestelde materiaal om een chemische binding te vormen en hun netto lading te neutraliseren. Botmateriaal bestaat bijvoorbeeld uit calcium en ten minste 18 andere kritische verbindingen. In afwezigheid van alkalines, zal overtollig zuur mineralen uit deze bronnen halen. Water, wanneer geïntroduceerd in een dierensysteem, zal zijn pH dichter bij een neutrale waarde brengen en de kans op ongezonde chemische reacties verminderen.
Hydrolyse en energieproductie
Hydrolyse veroorzaakt de afbraak van ATP, het molecuul dat ontstaat wanneer suiker in het spijsverteringskanaal wordt omgezet en naar alle cellen wordt overgebracht. De introductie van water - twee waterstofatomen en één zuurstofatoom - in een molecuul ATP, of adenosinetrifosfaat, trekt een fosfaatatoom weg van het molecuul en vormt adenosinedifosfaat. Het verbreken van deze band maakt energie vrij die het lichaam voedt.
Spijsvertering
Water vormt het grootste deel van het slijmvlies dat de magen van dieren beschermt tegen de corrosieve werking van zuur. Water stroomt rechtstreeks in de darm en de maag zonder dat de spijsvertering nodig is. Het activeert de natriumbicarbonaatlaag in het slijmvlies van de maag en beschermt het tegen zoutzuur. Bovendien bestaat speeksel, de vloeistof die wordt gebruikt om voedsel in de mond af te breken, voornamelijk uit water.
Gewrichtssmering
In elk dierlijk skelet rust een beschermende kraakbeenlaag tussen de botten om smering te bieden en slijtage aan de uiteinden van het bot te voorkomen. Gewrichtskraakbeen, het kraakbeen dat in gewrichten bestaat, bestaat voornamelijk uit water en een matrix van collagenen en niet-collageenachtige eiwitten. Zonder voldoende water slijt kraakbeen en beperkt het bewegingsbereik in een gewricht.