Inhoud
Of je het nu weet of niet, je ademt nu argon. Maar er is geen reden om gealarmeerd te worden: dit kleurloze, reukloze gas vormt slechts 0,94 procent van de lucht om je heen en is zo niet-reactief dat het geen effect heeft op levende organismen zoals mensen. Deze kleine hoeveelheid argon is niet erg belangrijk voor de biologie of het klimaat op aarde, maar het is nuttig voor wetenschappers en de moderne samenleving.
Productie
Het belangrijkste belang van argons ligt in de waarde ervan voor de industrie. Alle argon die mensen gebruiken wordt verkregen uit de atmosfeer. Voordat het kan worden gebruikt, moet argon echter eerst worden geïsoleerd. Fabrikanten zuiveren argon door eerst lucht tot zijn vloeistof te koelen, vervolgens de vloeibare lucht te koken en in zijn componenten te scheiden via een proces dat fractionele destillatie wordt genoemd. Ditzelfde proces produceert vloeibare stikstof en zuurstof, dus argon is in wezen een bijproduct van hun productie.
Industrie
Wanneer metaal wordt gelast, wordt het tot zeer hoge temperaturen verhit; indien onbeschermd, kan het reageren met zuurstof in de omringende lucht. Schildgassen beschermen het metaal tijdens het lassen om te voorkomen dat het oxideert. Argon is zeer inert, wat betekent dat het niet reageert met andere chemicaliën, dus het is een effectief schildgas bij het lassen. De inerte aard ervan maakt argon ook zeer nuttig voor de productie van titanium en andere reactieve materialen zoals silicium, omdat deze de neiging hebben snel te oxideren als ze niet tegen de omringende lucht worden beschermd.
Andere gebruiken
Gloeilampen bevatten meestal argon, omdat dit inerte gas zelfs bij zeer hoge temperaturen niet met de gloeidraad reageert. Sommige ramen met dubbele beglazing gebruiken argon als isolator tussen de twee glasplaten, omdat het een zeer slechte warmtegeleider is. Dankzij zijn niet-reactieve eigenschappen en zijn waarde als isolator, wordt argon soms ook gebruikt om droogpakken op te blazen voor duiken.
Ice Core-gegevens
Wetenschappers die het klimaat op aarde bestuderen, moeten reconstrueren hoe het klimaat van de planeten in de loop van de millennia is veranderd om een beter beeld te krijgen van toekomstige trends. IJskernen zijn een waardevol hulpmiddel voor dit soort onderzoek. Wetenschappers boren in een ijskap in Antarctica of Groenland, halen een cilindrisch monster uit de plaat en meten de concentraties stikstof, argon en andere gassen die in het ijs gevangen zitten. De verhouding van isotopen van argon kan wetenschappers helpen de gemiddelde temperatuurgegevens over een bepaalde tijdsperiode te bepalen.