Inhoud
- Wat is een witkeelrail?
- Wat is Iteratieve evolutie?
- Overblijfselen en vogels
- De White-Throated Rail vandaag
- De dreiging van wilde katten
- Het Aldabra-atol
De witkeelrail, een loopvogel, is 136.000 jaar geleden uitgestorven. De vogel verscheen echter later op hetzelfde eiland in de Indische Oceaan door iteratieve evolutie. Hoe bracht een uitgestorven dier zichzelf terug uit de dood?
Wat is een witkeelrail?
De witkeelrail (Dryolimnas cuvieri) is ongeveer de grootte van een kip. Deze vogel heeft roodbruine veren en een lange nek. In de Indische Oceaan, inheems in Madagascar en heeft een geschiedenis van kolonisatie van kleine eilanden. Duizenden jaren geleden gebruikte het spoor zijn vleugels en landde het in Aldabra, een koraalatol (ringvormig koraalrif) in de Indische Oceaan. Sommigen beschouwen de Aldabra rail met witte keel (Dryolimnas cuvieri aldabranus) een ondersoort.
Wetenschappers geloven dat de oorspronkelijke kolonisten met witte kelen hun vleugels op Aldabra gebruikten. Een gebrek aan roofdieren op het atol betekende echter dat de vleugels niet nodig waren om te overleven, zodat de vogels door evolutie vluchtloos werden. Tijdens extreme overstromingen die Aldabra bedekten 136.000 jaar geleden, de witkeelrail is uitgestorven samen met de andere dieren omdat hij niet kon vliegen.
Wat is Iteratieve evolutie?
Om de terugkeer van de witkeelrail te begrijpen, is het belangrijk om naar iteratieve evolutie te kijken. De Universiteit van Portsmouth legt uit dat iteratieve evolutie 'de herhaalde evolutie is van vergelijkbare of parallelle structuren van dezelfde voorouder maar op verschillende tijdstippen'. Dit betekent dat dezelfde voorouder op verschillende tijdstippen tot vergelijkbare nakomelingen kan leiden.
Na de overstromingen die 136.000 jaar geleden plaatsvonden, laat het fossielenbestand in Aldabra zien dat de zeespiegel daalde 100.000 jaar geleden. Hierdoor kon de witkeelrail het eiland weer koloniseren door er vanuit Madagascar naar toe te vliegen. Na verloop van tijd evolueerden de vogels weer vluchtloos omdat ze geen roofdieren hadden. Wetenschappers beschouwen dit als de terugkeer van de witkeelrail Aldabra.
Op Aldabra is dezelfde voorouder (de witkeelrail uit Madagascar) twee keer op verschillende tijdstippen geëvolueerd tot een niet-vliegende ondersoort. Dit is een duidelijk voorbeeld van iteratieve evolutie in actie.
Overblijfselen en vogels
Overblijfselen zijn kenmerken van een voorouder in het verleden die niet langer een doel lijken te hebben in het nageslacht. Deze structuren lijken geen huidige functie te hebben. Het bekken van slangen is bijvoorbeeld een overblijfselstructuur. Een ander voorbeeld zijn verstandskiezen, die mensen hielpen om planten te malen, maar ze zijn niet noodzakelijk voor moderne mensen, dus ze zijn overblijfselen.
Wanneer mensen aan overblijfselen denken, beschouwen ze vleugels meestal niet als een voorbeeld, omdat vogels ervan afhankelijk zijn. Voor de Aldabra witkeelrail zijn ze echter overbodig omdat er geen roofdieren op het eiland zijn die het noodzakelijk maken dat de vogels vliegen.
Wetenschappers gebruiken rudimentaire structuren als bewijs voor evolutie in de tijd. In het geval van de Aldabra witkeelrail, is het gemakkelijk om de moderne vogel te traceren tot een voorouder die vroeger vleugels gebruikte. Het is mogelijk dat de rail zal blijven evolueren en zijn vleugels volledig kunnen verdwijnen. Aangezien organismen energie besteden om zich te ontwikkelen en overblijfselen te handhaven, is het logisch dat ze deze structuren uiteindelijk helemaal verliezen als dat mogelijk is.
De White-Throated Rail vandaag
Tegenwoordig wordt het spoor met de witte keel niet bedreigd en wordt het als "minst bezorgd" aangemerkt op de IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten. De soort heeft een groot bereik en de populatie is stabiel. Naar schatting zijn er 3.400 tot 5.000 volwassen witkeelrails in hun natuurlijke omgeving. De rode lijst van de IUCN merkt op dat de enige bedreiging de onbedoelde introductie van wilde huiskatten is.
Op Aldabra broeden de rails tijdens het regenseizoen en hebben een tot vier eieren per nest. Hun nesten bestaan uit twijgen en bladeren, die ze bouwen in ofwel dichte vegetatie of rotsachtige depressies. Onderzoekers wijzen erop dat de witkeelrail in verschillende habitats kan overleven, zoals zand- en kiezelstranden, subtropische bossen, wetlands en andere gebieden. De rails eten insecten, kleine weekdieren en kleine spookkrabben. Ze kunnen ook de eieren en kuikens van groene schildpadden eten.
De dreiging van wilde katten
Hoewel de Aldabra white-throated rail geen roofdieren of ernstige bedreigingen op het eiland heeft, geldt hetzelfde voor rails op andere eilanden. Op Grande-Terre en Picard introduceerden kolonisten wilde katten dat bedreigde de vogels. Dit vernietigde de looprail op de twee eilanden. Wetenschappers brachten later met succes de witte keelrail terug naar het eiland Picard nadat de wilde katten waren verwijderd.
Wilde katten zijn een enorm probleem voor niet-vliegende vogels. Zonder hun vleugels te kunnen gebruiken, zijn de vogels een gemakkelijke prooi en kunnen niet ontsnappen aan de roofdieren. Dit verklaart waarom de katten de hele populatie rails op Picard konden vernietigen. Katten zijn willekeurige roofdieren, dus ze zijn niet selectief en zullen doden en eten wat beschikbaar is. Vogels vormen echter vaak een groot deel van hun dieet. Inheemse eilandsoorten, zoals het spoor, missen afweermechanismen tegen invasieve roofdieren.
Het Aldabra-atol
Een van de redenen waarom wetenschappers een voorbeeld van iteratieve evolutie op Aldabra konden vinden, was omdat het een geïsoleerd gebied is dat perfect is voor onderzoek. Het atol is moeilijk toegankelijk voor mensen, dus het isolement heeft fossielen bewaard en vele soorten eeuwen bewaard. Het wordt beschouwd als een van de grootste atollen ter wereld, dus het ondersteunt veel habitats.
Van schildpadden tot rails, verschillende soorten maken Aldabra hun thuis. Aldabra is een gastvrij huis voor veel vogels vanwege het beperkte aantal natuurlijke roofdieren. Het gebrek aan menselijke interacties en activiteiten maakt het ook gemakkelijker voor hen om te overleven. De witkeelrail is de laatste niet-vliegende vogel in de Indische Oceaan.
In 1982 werd Aldabra toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst, en de Seychelles Islands Foundation beheert het behoud van Aldabra. In 2018 uitte het Werelderfgoedcentrum zijn bezorgdheid over de oprichting van een Indiase marinebasis op Assumption Island, op 27 km van Aldabra. Nadat het parlement van de Seychellen het plan aanvankelijk had geblokkeerd, kwamen India en de Seychellen overeen samen te werken om de basis te bouwen. Het Werelderfgoedcentrum volgt de oprichting van de basis en de impact ervan op rails en andere soorten.