Inhoud
Kelpbossen zijn een integraal onderdeel van het mariene ecosysteem en mariene biologen en natuuronderzoekers vinden het belangrijk om te begrijpen hoe ze functioneren en met welke bedreigingen ze worden geconfronteerd. Kelpbossen gedijen wanneer ze mogen groeien zonder te worden aangevallen door zee-egels, vervuiling of ziekte.
zeewier
••• Jupiterimages / liquidlibrary / Getty ImagesKelp, ook bekend als zeewier, is majestueus wanneer gezien onder water dan gezien vanaf het oppervlak als een groenachtig bruine massa. De lange, golvende bladeren en dikke stengels bieden tijdelijk onderdak en permanente huizen voor een verscheidenheid aan vissen en andere zeedieren, waarvan sommige hun natuurlijke vijanden zijn. De JelliesZone beschrijft gigantische kelpbossen als "een levend condominium."
Zee-egels
Zee-egels zijn kleine, stekelige wezens die, hoewel ze er soms mooi uitzien, een scherpe angel kunnen veroorzaken als ze worden aangeraakt. Omdat de soort zo lang heeft geduurd in de oceanen van de aarde - 500 miljoen jaar of zo - wordt de zee-egel bestudeerd om ontwikkelingsprocessen in levende organismen te onderzoeken, zegt Jean-Marie Cavanihac in Miscape Magazine.Zee-egels leven in kolonies in de oceaan, vaak aan de voet van kelpbossen, waar ze door de stelen van kelp kauwen. Als ze niet worden aangevinkt, kunnen zee-egels een kelpbos decimeren, waardoor een zogenaamd 'kale egel' achterblijft, een gebied dat bijna of volledig wordt ontdaan van kelp. Natuurlijke roofdieren van zee-egels houden hun aantal laag en zorgen voor de gezondheid van het kelpbos.
Zeeotters
••• Jupiterimages / Photos.com / Getty ImagesZeeotters worden vanwege hun eetgewoonten beschouwd als een "keystone predator", roofdieren die het ecosysteem in evenwicht houden. Kelpbossen nemen af en lijden wanneer de otterpopulatie afneemt, omdat ze het belangrijkste roofdier zijn van zee-egels. Als er niet genoeg otters in de buurt zijn om de zee-egels op te eten, groeien de egelkolonies ongecontroleerd en nemen de "egelbaronnen" toe.
Kelp restauratie
Alleen al in Zuid-Californië zijn gigantische kelpbedden de afgelopen 100 jaar met 80 procent gereduceerd, deels vanwege grotere zee-egelpopulaties. De zeeotters in deze en andere gebieden werden ooit door mensen bejaagd bijna tot uitsterven voor hun vacht, waardoor hun aantal in het voedselweb afnam. In de afgelopen jaren zijn zeeotters ook steeds meer ten prooi gevallen aan orka's, een relatief nieuw otterroofdier. De resulterende groei van de zee-egelpopulaties werd een serieuze bedreiging voor de kelpluifels van Californië. Om dit te bestrijden en kelpbossen te herstellen, hebben groepen zoals de Santa Monica Baykeeper kelpherstelprogramma's geïmplementeerd. Deze programma's omvatten het onderzoeken van kelplocaties, het zaaien van egelbarren en het gebruiken van duikers om zee-egels op te halen en te verplaatsen wanneer hun aantallen hun natuurlijke roofdieren overtreffen.