Inhoud
- Feiten over zeesterren
- Unieke zeesterrenfuncties
- Zeestervoergedrag
- Wat zijn Ampulla?
- Zeester Gebruik Ampulla voor Locomotion
Zeesterren (of zeesterren) zijn lid van Phylum Echinodermata die over het algemeen roofzuchtig zijn en zich kunnen verplaatsen. Ze gebruiken buisvoeten op hun armen om hen te helpen bewegen, en elke buisvoet bevat een zogenaamde ampulla. Deze ampullen brengen water in de buisvoeten om ze te helpen strekken.
Zeester onderscheiden zich van hun stekelhuidigen vanwege hun relatief vrije beweging en flexibiliteit. Ze verdragen vanwege hun unieke vermogen om verloren ledematen te regenereren die ze kunnen opofferen aan roofdieren.
Feiten over zeesterren
Zeesterren (of zeesterren) zijn stekelhuidigen behorend bij Klasse Asteroidea. Er zijn meer dan 1600 soorten. Zeester zijn ongewervelde dieren, geen vissen, maar ze hebben endoskeletten. Ze bezitten kleine stekels op hun lichaam en dermale kieuwen voor ademhaling.
Zeesterfunctie zonder hersenen. In plaats van een centraal zenuwstelsel te bezitten, gebruiken ze een zenuwring met takken aan hun armen. Ze hebben rudimentaire oogvlekken.
Unieke zeesterrenfuncties
Hoewel veel zeesterren vijf armen hebben, waardoor ze hun naam krijgen, kunnen ze er veel meer hebben. Zij bezitten radiale symmetrie als volwassenen, maar als larven zijn ze bilateraal symmetrisch. Zeesterren kunnen hun ledematen regenereren. Hun weefsel kan veranderen van hard naar zacht als dat nodig is voor verdediging.
Hoewel ze heel verschillend zijn, zijn zee-egels, zeekomkommers en zanddollars ook lid van hetzelfde phylum als zeesterren. Gemeenschappelijke kenmerken gedeeld met zeester zijn de radiale symmetrie, stekels en buisvoeten. Zeester kronkelt niet met zijn armen om hem te helpen bewegen.
Zeestervoergedrag
Zeesterren zijn meestal roofzuchtig dieren. Ze bewegen langs de bodem van de zee op zoek naar onbeweeglijke of langzame prooien, zoals kokkels en mosselen. Zeesterren kunnen in kleine openingen knijpen, waardoor ze efficiënt de schelpen van weekdieren kunnen openen.
Voor de spijsvertering werken veel zeesterren op een ongebruikelijke manier. Zeesterren hebben een platte, vijfhoekige pylorische maag boven een andere maag, de hartmaag.
Wanneer zeester eten, strekken ze hun hartmaag uit hun lichaam uit over de prooi. Nadat de prooi een beetje buiten is verteerd, brengt de zeester zijn maag weer terug naar binnen voor klieren om het proces te voltooien.
Sommige zeester jagen ook op koralen. Dit kan leiden tot aanzienlijke koraalrifvernietiging. Een dergelijke dader is de Crown of Thorns-zeester (Acanthaster).
Wat zijn Ampulla?
Een ampulla kan worden gedefinieerd als een heilig zakje in anatomie. In de menselijke anatomie wordt ampulla gedefinieerd als behorend tot het gemeenschappelijke galkanaal. Het gewone galkanaal transporteert gal uit de lever en de galblaas.
Uiteindelijk baant de gal zich een weg naar de twaalfvingerige darm. De plaats waar het galkanaal en het pancreaskanaal samenkomen in de grote duodenale papilla, wordt de ampulla van Vater genoemd.
In zeester, ampulla zijn kleine bolvormige structuren gevonden in de buisvoeten van de dieren. Ze werken om de dieren vooruit te helpen.
Zeester Gebruik Ampulla voor Locomotion
Zeesterren moeten rondlopen en toch werken zeesterren zonder skelet. Tube voeten zijn de delen van een zeester die hem helpen zich op de oceaanbodem te verplaatsen. De buisvoeten van zeester kunnen aan hun ventrale zijde worden gevonden.Een buisvoet bevat een ampulla of een klein bolvormig aanhangsel.
Deze ampulla werkt om water in de buisvoet te duwen. Als gevolg hiervan strekt de buisvoet zich uit. Spieren in de buisvoeten helpen ze te verkorten en de zeester kan naar voren bewegen. Terwijl de buisvoeten bewegen, geven ze verbindingen vrij om de voet aan een substraat te bevestigen.
Een andere substantie komt vrij om de buisvoet vrij te maken. Het proces werkt alsof ze zichzelf over een oppervlak lijmen en lijmen. Zeesterren zijn verbazingwekkende ongewervelde roofdieren van de zeebodem.